Dijous 22 de mai

Uèi arser, me'n aneri far mon torn costumièr de barri. Cansat que me trobavi, qu'eri anat far un torn de pèsca d'alba. Del costat de Melles. Sabètz ont i va Melba l'Orsa. Aila Garona es mai que bèla. Per estre clar e quitar de parlar de pèsca subte : una trocha pas mai, doas tocas dins tota la vesprada. Bon lo me cal dire que la partida s'entamenèt mal.
Daissarem la veitura a las termas de Val d'Aran , a la doana. Es aital. Sabi pas pus qual prenguèt la decision. Mas se produsiguèt subte quicòm de malastros. Que lo Cristian te barrèt lo còfre ame las claus dedins.
Vije una polida mercedès gris metalisat daissada sola ame ten te polidament; lo Cristian te lo daissèt socitos :
-lo despertin
-lo telefona portable.
- la veitura a l'entorn del despertin sens comptar que lo Cristian doblidèt lo tira tap.
La jornada de pèsca començèt aital. Ame las claus embaradas. I a quicòm de curios dins la clavadura de las veituras. L'Alemanda se clava tre qu'as quichat la carta manhetica. Es a dire que se quicha lo boton e que buta la pòrta del còfre aprèp e ben se retroba clavada. Al contrari de la la Renault qu'ela se clavan pas las pòrtas qu'auriatz daissadas de dubèrtas al moment de quichar lo boton. Sabi que soi pas clar e que la vida es pas simpla, mas es aital e i cal plan s'acostumada a las claus.
Ai metuda la trocha d'en primièr per plan mostrat a Fani qu'èri plan anat a la pèsca . A costat i a la fotò de Mimi la cata negra que volia l'engolir. La jornada foguèt malastrosa que uèi qual pòd aimar una jornada que s'endeven per la recerca d'un telefona portabla. Per astre i a de monde brava . Un òme que menava la maire per una vesita al metge e que nos parèt son mobile. Sonèri donc la femna del mèu amic,(qu'el gausava pas) per li dire qu'èrem engarçat a l'abroa d'una rota passagièra que mena drèchament a Bossòts , lo paradis del pastaga mens car , de la saucissa bona , e del parlar gascon vertadièr qu'ausiguèri pas . Sens l'orsa Melba que faguèt un temps la una dels jornalets que senhalavan son assassinat per un que se seria senti amenaçat per la femenala ursidada, perqué li demandava lo camin de las fèdas.
Mas paura que per arribar al centre "vila" de Fos la citat frontièra entre la França e l'Espanha es a dire la Catalònha es a dire la Val d'Aran, que vòl dire Aran Val en Basc ; i a unes braves cinq quilomèstres que son malaisit de far ame las coirassas sus las cambas. Mas lo monde son braves qu'un autre , tornamai, volguèt plan me prèstar lo telefon per dire a Mercedès que l'esperiam a la fin de la pèsca, sul còp de tres oras e mièja de la vesprada.
Mas aquò's pas tot . Un còp minjat un pan de miga ame chocolat sem dabalats a Garona. Alara començèt la pluèja e coma avian près l'imper èra pas grèu tot aquò, levat que se trobavan clavats dinbs lo còfre!
Una ribièra de raisve, riu miravilhos, que cascalèja , que se ris e te sona de luenh, coma una Vahine sonaria un capitani Cook en ofriguent sos remolhs , sos vertolhons, sas gorgas prigondas negras onte s'acrencan de bartas amistados que revertan la borre espessa de Clemença Isaura vista costat felibrige, mas que te butar de te jitar coma un caluc ame la cana telescopica puntejada naut, tal un Kanaka que va minjar de blancs per Nadal, per la fèsta lubrica de las trochas nècias. Que i a al fons de cadun lo somi eternal de las trochas amistosas , frairenalas , aisidas de trapar e subrebèl lo miratge de la trocha giganta que s'amaga de segur jos un rocas e que fa pas que de t'esperar, tu, que t'a causida la bèstia nègra per ton ora de glòria , ta fotò dins la Despacha entre que la pòrta entre los braçes coma se l'avia sauvada mentre que la tuèt cop sèc , sus un cunh de codòl e que sab pas se cal sorire , o prendre un aire sorne , coma se te demandava encara se valia melhor ne finir, per que morisquèsse dins la flor de sa potencia , o se venia de foraviar l'umanitat d'un perilh mai grand que la pèsta negra.
Tot aquò se debanèt sens veire cap de peis. Mas sens cap de peis. Cal dire que Guintoli es en trin de nos construsir un rota novèla que sautara Fos mas pas Sant Beat, e que passara al ras de a ribièra. Qu'es bèla mai que bèla . Mas voide mai que voide. A la fin d'aquela perseguida sens pietat , un gardame tombèt del cèl, venguèt contrarotlar la vertat de mas diches e me far sortit mon pichòt cabucèl de trocha que frenissia solitaria , pas pus dempuèi dètz oras del matin
Cò que fa que nos demandem ara , vist que los pescaires son de mai en mai rares, consi se trobar que los peisses seguisson la meteissa absencia.
Puèi laiga de pluèja me degolinèt dins l'esquina dusca a las paternas. Me prenguèt una envèja naturala malaisida de complir prèp d'una rota internacionala. D'alhors lo papèl sopalin èra pas qu'un boçin blanc espelhandrat.
A quatre oras Mercedès nos culhiguèt coma d'estornèls dins un ventolet Siberian ? Sarravem las dents. Seria pas a femna d l'amic que l'aura abraçada . Li diguèri cent còps merce plan. Que me rosigava l'èime que sabiai pas s'ela avia trapada la clau d'escambi.
Un còp la veitura dubèrta , lo monde nos pareguèt mai amistos. Nos tornerem cap a Tolosa.
Podia granissar, neblar, o tombar de merda.
Era arrestat pel còp venent: lo cop venent aniriam a la Montanha Negra.
Segur que la reina de las trochas i a anisar.