Oda a Omar Khayam.
De Calelhon Mèstre en gai saber
O vièlh Omar Kayyam, meravilhos trobaire.
d'une tèrra luenhtana e d'un temps avalit,.
quora , dins l'òrt en flor, venias a jorn falit.
cantar lo vin , la gau e l'amor fadejaire,.
Te figuravas pas que ta libra cançon,.
la cançon de ton còr, amorosa e leugièra,.
trobaria dins mila ans un frairenal resson,.
amar e doç relais dins una arma estrangièra..
Soi venguda ambe tu , dins l'òrt comol de lum,.
per culir doçament ambe de mans fervorosas,.
las flors de voluptat , las ròsas ardorosas,.
las alenar , e me pintar de lor perfum..
Mas pòtas an volgut tastar lo vin que crama,.
lo vin fòrt del plaser emplenant ton gobèl,.
veire se sentissiai aquel gauch subrebèl.
a ne poder enfin repasimar mon arma..
Mas la flor del rosièr plan viste se passis,.
la copa del plaser , se tròba lèu virada,.
e lo gauch sensual al terrenc paradis,.
dura, com' lo matin , lo temps d'una aubièrada..
Tant guerdonat per Cupidon, ò vièlh Omar,.
ton paure còr uman , cal que sempre consire,.
e crèsi qu'as beugut lo desesper amar.
dins la gòt de Bacus que lèvas ambe un rire..
"Pan es mòrt! Pan es mòrt! " l'as ausit aquel clam.
que dins lo ser antic emplenèt lo campèstre.
Tas mesolas an tressalit , Omar Khayyam,.
e, l'esperit trebol, cèrcas un autre Mèstre..
Assetat a l'abroa d'aquel gorg celestial,.
ont fura ton agach saberut d'astronome,.
sens poder definir, lo Secret eternal,.
en jurant, as cridat ton torment de paure òme..
Trobaire , bèl temps a, la generosa mòrt,.
en desliurant ton esperit li botèt d'alas,.
e durbiguèt per el las pòrtas d'aquel òrt.
ont florisson las solas ròsas imortalas..
Mas l'afogat torment que rosiguèt ton còr,.
ta Musa l'escampèt en flors de poesia,.
e me plai d'alucar mon Raive a ton lum d'òr..
en levant ambe tu la Copa d'ambrosïa..
Solament , dabant de beure a ton gòt ardoros,.
l'embrianganta licor de voluptat pagana,.
li jitèri dedins l'anèl misterios,.
l'anel d'òr de mon gauch e de ma Fe crestiana..
Aital aurai poscut , ò bel encantador,.
ausir ton planh d'amor , d'umana desirença ,.
e respondre a ton cant liric de trobador,.
tot en gardant al còr la diusenca esperença..
Tanben , aqueste ser , d'estelas mirgalhat,.
d'abòrd qu'un rossinhòl dins la nuèch esmoguda,.
en nòtas de cristal canta sos "Rubayyat",.
al òrt moste e florit soleta soi venguda.
Pensativa , asetada al l'abròa del camin,.
ont la Luna a pausat son pèd nus sus la mosa,.
e l'òrle lumenos de sa rauba de lin,.
a mon còr consiros ta remembrença doça..
Mon arma bateganta al ritme armonios.
de l'amoros reclam de ta lira luenhtana,.
Omar Khayyam per tu , dins la ser ardorosa,.
lèvi , com una Copa , una ròsa occitana.
Calelhon una granda poetèssa oblidada.
