Parlar gascon.

-Lo vòste hilh que sauneja a continuar. Ne'ns planhem pas d'eth, non! N'ei pas d'aqueths trebatents qui ns'embèstian deu matin dinc au ser, non! Qu'ei un mainat maset , tostemps au canton de la grana frinèsta, mes ne hé pas arren, çò qui s'apèra arren! Ne'u va pas l'escòla ! Que s'estima mei lo dehòra , lo cèu , la mar, lo pòrt e los batèus! E çò qui i pòt trobar acerà? Qu'ac voleri saber!
Mamà que n'avo ua vergonha de las peludas. Non m'espiava pas, qu'arregaitava lo Casalet , en tocar e arretocar la soa saca...
-Que'm sembla que se continua atau en C M2 , non poderà pas entrar en sheisau... Na Milagros-Tena , que'm sembla mei rasonable de'u har redoblar... Atau lhèu e s'ac virarà de plan... C'acabè lo Casalet.
Mamà que's carè e qu'a acceptè tot en capbaishar drin. Que hasé Hèra de cahor! Eths que sudavan e jo tanben. Qu'espiavi las meas espartenhas negras e provassudas . Qu'èra a la fin deu mes de junh de l'an passat , quan commencèn los purmèrs atemptats nueitius...
Nat mot. Nat gèste. Mamà que'n bohè en devarant los escalèrs deu segond solèr dinc a l'acès escur de la cort. Que ns'amanagèm de partir tau noste Arsenal. Be marchava viste, qu'èra lhèu tà's har passar la malicia o tà non pas cridà'm.

L'Ora de Partir de S Javaloyès edicions reclams...

candela gascona

Aqueste matin de cap a sèt òras, quan ei entrada a Maison Plasserat , que portava lo pan fresc d'en çò de Larquièr, e tota la maionada que dromiva; mes jo que l'èi entenuda a marchar, a parlar dab lo Pèir. Qu'ei a plaser de la crampa ... Deu repaus estant , assedut suu darrèr gradèr, qu'èi hèit aurelha:
-La vielha qu'ei mòrta e qu'èra hòla! Adara , lo pair que'n vad! ç'a dit lo Pèir.
Qu'an batalat drin , puish que son entrats a la crampa d'ensatjatge ... Bruts de pelha , sospirs , los medishs qui hasè la dauna nuda d'aquera puta de nueit de 1957! Qu'an barrat la pòrta shens la clavar ... Alavetz , qu'ei baishat los escalèrs e que'm soi hicat au ras de la cosinèra que arronava . Qu'èi hicat la lèit fresca de Barnabèu a cauhar , e qu'èi lejut... Na Pèirauba qu'a dit "causas hòlas"- qu'èra l'expression de Mailis - qu'a arridut a bèlhs còps , e sospirar com las gojatas qui anavan taus comuns de Chez Liline , lo bar de l'embaish de La Casa de los Judios:
-dèisha, dèisha, Peiròt qu'ès de la pèth de Cohet , dèisha donc...
Un silenci , puish que s'i ei tornada :
-Dèisha , ven , sias brave , quer poden baishar adara!

Pèir qu'ei sortit de pos de la pèça . Lhèu e m'a entenut , lhèu ei aqueste hilh de puta de gat que a hèit ua peguessa? Que m'a vist au canton caut de la cosina, dab lo men libe... Qu'èra arroi , òc arroi , com un qui s'estosse hèit gahar peu Barratat
.
-A qué hès aci ? B'ès matièr! N'ès pas fatigat o qué?
-Non , que non , que hè bon aci tà léger, que hé hèra bon!

Extrach de l'Ora de partir de S Javaloyès

lettra d'un piopio