Caca40 lo recòrd

Pareis que lo Caca 40 subrepassèt un recòrd. Que las entreprèsas majoras de la Borsa sautèran , tant val dire coma d'unes cabrits, lo cap dels 100 milliard d'eurò de benefici.
I a jamai agut tant de moneda de pertot. Urosament que lo pòble es rasonable e s'acontenta de pauc, quitament de ren, un brave pòble quand òm i pensa, a l'ora de festejar 1968 . Es que lo pòble o sab? Es que lo pòble crei encara al paire Nadal? Se pòdria ben que son los meteis qu'elegiron lo president rebombant que bolega pas pus, mas que furga totjorn per nos trobar una guèrra , istòria de mostrar a Bush que sem de braves tipes , que trentalhariam pas se per cas , calia se far tuar d'amassa que siague per una gota de pétròli , o una medalha .
Un chifre que fa comprendre sul pic que i a pas cap de trauc a la secu , tanben dins las caissas de la retirada, ni dins las de l'assegurança per la malautia.
Donc i a pas que d'enganas , sonque de "flaütaires en cap" de la mena ".COM" dins los partits d'esquèrra coma de drecha.
Ne sem pas mai ric, benlèu a pron pena mens necis. I a pas cap de meriti a tot aquò me diguèt un amic. Per qual te prenes de jutjar los autres?
Justament qu' aimariam totis de nos prendre per quicòm, mas que nos daissan pas cap de rason d'i creire...

Joan Bodon e la santa estèla

Coma 2008 es l'annada de las lengas e qu'es plan entamenada , nos la cal festejar coma cal. Per que pas en legissent un autor major coma Joan Bodon?
Clemenç de Briana lo quèc rei de la pròsa occitana amb Roqueta , Lafont, Manciet , Calèlhon, Mistral, Besson ...
Mas de destrigar entre los mestres es aisit, de rescondon darrièr un ordenator, un clavier, una mirga, e lo lum neblos alentorn. Sem a n'aquèla passa de l'annada ont los jorns son tant longs que las nuèches. E que las nuèches reverton pas mai las de l'enfancia...
Dins la Santa Estèla , Joan Bodon alisa un raisve falord, del sabant caluc , qu'amagina de construsir de monacas d'aram per sauvar la lenga. Un òme mitat nhafrat per la guèrra torna a la vida merce del miracle d'una paraula d'Oc, dicha per astre; coma un sinhe divenc?. L'òme argentat; crompa tot un vilatge abandonat , Sant Ferreòl, bastis una centrala electrica, quilha una estatua de ferre dins una gleisa abandonada, statua de fèrre plena de fusta rosigada pels verms. Aquel òme es atissat de salvar la lenga d'OC . Mas qual es? de Bodon o de Molin?
Non sabi . L'èroi n'es un jove qu'escriu patoès, puèi occitan , que gausa pas d'escriure françès per vergonha que creis pas d'o poder far . Manca de fisança . Tot al long de l'escrich , i a la rescontra dels temonhs de Jehovah , dels felibres , e d'un vielh que va lo trapar dins sa tendèla, coma ten prèsta Joseta tala una alauseta al niu. Lo vièlh buta son idèa majora: la guèrra atomica es a mand d'arrivar. Cal sauvar la lenga d'Oc que sera sola sus tèrra après lo saquejadis.
L'òme d'Oc subreviura al pet atomica e trobarà l'amor entre que los autres crebaràn. Al cap de l'istòria i aura pas son que la lenga d'Oc de parlada sus aquela tèrra arroinada . Mas i a un prètz de pagar. Lo prètz es de quitar la vièlha pèl per una d'aram. De venir d'aram?
La lenga d'Oc es malauta . D'irradiacions atomicas. Una guèrra sens pietat. Que cal se vestir d'aram? Mas al cap es que sem pas a mand de viure la fin d'un monde malaut. Es que l'escrich de Bodon trona pas dins l'agonia d'un païs escartairat per son orgulh universaliste , sa toca de mestrejar, de mespresar totas las autras civilisacions? Oc que pèta sec , la Santa Estela, a mieg camin de la revòlta , e de la dansa de guèrra. Que la quita monaca vestida d'aram ambe sos sens coma des "baicinas" contunha d'aimar e totis dos , al fins fons d'un trauc perdut de la valòia d'Olt de far l'amor, nus dins lor armuras , fèrre contra fèrre, sus la mosca, o lo rogièr, afogats que son l'un de l'autre, çò que sembla dire que l'òme occitan moris pas de s'èstre vestit de fèrre, ten encara son arma, las sentidas de sa pèl, mème se plora en descubrissant lo malastre , dels lagremas de posca blanca coma Joseta . Plora , aima e crid lo cap en re contra la destinada. Joan Bodon espiga lo monde felibréenc e se coneis plan que rescontra pas aquel univèrs , que renega de dintrar dins sa vestida , lo capèl de l'alalarga, que trobrara pas que las amudèt la question e la responsa de Mistral , las de son entrevista ambe Clemenceau a la vèlha de la guèrra de 1914, alara que los vinharons del miètjorn enfuocat , son saquejats , mespresats e venduts jà, totjorn e encara. E l'istòria s'acaba pas , qu'al mercat , a la fièra e saique en fasent l'amor , l'òme d'oc semble d'aver perdut son arma.
Joan Bodon trespassa l'absurditat de " L'Estrangièr" de Camus. S'agis pas d'un òme estabosit jos un canhard de miètjorn e qu' enlucernaria d'un còp lo geste criminal d'un Willaume per exemple , lo criminal en seria , que semenèt la mòrt a l'astre de sas passejadas . Non Bodon descriu l'absurditat , d'un estrifament , d'un escartairament , d'un estripatge o puslèu d'un retornament , coma òm fa ambe d'un pofre, sul cai . L'arma revirada al revèrs entre que lo còr contunha de polsar.
Qual es lo savant? Molin?
Qual es lo vièlh lhabros del temonh de Jehovah? Bodon ?
Qual es la Joseta?
Ont es Sant Ferreòl?
La Santa Estela del Felibritge dins Avinhon, e la lutja feruna qu'opausa los felibres e los temonhs de Jehovah , aprèp una taulejada ont un catalan se perd dins una poèsia descomprèsa, seria pas qu'una batèsta de nècis? D'unes cresent a la fin del monde, a la venguda d'un Dieu crusèl pel jutjament darrièr e los autres del meteis biais , fixats dins sa postura passseista, temonhs d'un rite e d'una lengaque los joves e lo monde comprenon pas mai?
La cabuçada es totala. Lo manuscrich de la Santa Estèla es pas que l'escrich d'un vièlh falord , que lo donèt(a la debuta del roman) dins un cafè a un òme rescontrat a Avinhon, a la ...Santa Estèla , un vièlh falord rescontrat una vesprada ambe d'autres falords passejats per un susvelhent de l'ospital psiatric de Rodés.
Mas qual se dormis a l'espital? Qual trapèt lo libre? Lo legidor es donc convidat de comprendre lo somia fòl d'un savant, o d'un òme que tuèt Joseta per qu' èra venguda quicòm d'autre? La bocla se boclara pas .
Lo cabord d'aram tuara l'aimada de fèrre per amor. Sera internat e escriura lo libre ....
A la fin , Demorarà pas que Joan l'Apòstol per contunhar son raisve de fin de monde , de jutjament ambe solament lo françès , per lenga viva per lo menar al cap de son falorditge.
Que ne sem pas nosautres de longa a tornar totjorn coma dins una cort de preson? E d'escriure la meteissa istòria que degun non vòl?
Mas que l'acabem pas en françès....

AVEM GANHAT Mureth

Dimentge , s'es espandida la rumor , lo bruch coma disia la grand. Lo bruch sord , corissia dusca las banèlas, subrepassant lo bruch costumièr de la vila. De segur lo bruch disia qu'aviam ganhat.
Mas de qu'aviam ganhat? dempuèi quatre mèsesde cavalar suls mercats , a la radiò d'Occitania, dins las salas de mitat voidas d'escòlas , e darrièr las boitas de las letras; ambe los quite cans al cuòl.
Cansats , mercé de la causida de l'elector mejan d'engolar la nòstra diversitat de lista prumièra, de celebrar lèu lèu , a la plaça un maridatge de rason , volontat per los dos partits nacionals egemonicas, que quitan pas d' escanar tot çò que reverta de prèp o de luenh una pichona musica, grands partits de truca lunas emposcats, ambe lo cap , duce, amiral e l'ajuda sens relambi de las teles.
Mas l'elector nos escotèt, de mitat , nos butèt sus un grad plasent, plan enauçat per èstre vist , mas pas pron encara per gausar quicòm mai. La tresenca marcha . La pieger pels jòcs olimpics.
Brèu; de las rescontras febrosas sortiguèt la promessa de respectar las idèas e lo programa famos de nòstra lista. Ambe lo Frederic avem pogut las far ausir e mème se d'unes monde causiguèron de se trufar, qu'òm auria dich que descubrissian tot aquò, aital nòstre capuditge de voler aparar la cultura, e la lenga occitana, empècha pas qu'an entendut nòstra paraula e podran pas dire qu'existissem pas...
Cansats solide mas uros pel trabalh complit....

Dins la Despacha de diluns se poguèt legir: malgrat l'absencia (aprèp lo second torn) dels dos candidats del POC, (qu'èran presents al primièr torn ambe Cristòl Delahaye) , le parti occitan accorda tota sa fisança al futur conse de Mureth , Monsen Mandement, a sos adjunts e conselhèrs municipals que lo programa , e accions contengudas dins las 100 prepausicions del candidat Cristòl Delahaye e reprèsas amb l'accòrdi de fusion entre los dos torns , siaguessen mèsas en plaça tre la debuta del mandat , subretot la nominacion d'un cargat de mission , que podra se trachar de la politica lenguistica occitana municipala e adobar la bastison en dur d'una ostal per l'escòla bilenga françès-occitan : "La Calandreta del Païs Murethin".