vendredi 25 juin 2010

manifestation du 25 juin


Una cachavièlha monsen lo president.

Quand me soi desrevelhat,

Me l'avian fotuda la bandièra roja e negra dins las mans.

Que ieu ne demorèri estabordit.

De mon biais m'an droguat.

Oc ... qué? Perdonnatz... Mossur lo President ...

Non qu'aviai pas begut grand causa ...

Coma de costuma qualques pastis.

E òc e encara sens qu'o volguèsse.

Quitament me soi daissat rebalar,

Las colors del stade amai? òc..

Ambe aquela còla de paucs vals.

Que me diguèron los ivronhasses: arriba Petonet .

Per de que far ? respondèri mitat acossomit.

Per emerdar lo jutje president diguèron...

Coma m'agradava pas l'idèa, a ièu , un apondèt:

-putain on déconne , viens on va se marrer.. »

Que soi onorablament conegut ièu a Petavin .

Pertot èra Carnaval dins la ciutat. De pertot de joventut,

e quitament de vièlhas totas vestidas de vèlas rojas, ambe de bandièras, nusas

Que cridavan Nicolas : « i en a mar? »

Me pensèri quand mèsme : que son colhas las ramondinas, que savem totes ,

que la mar fugiguèt , antan dusca Pòrt la Novèla,

E òc, qu'es aval , e que nos la cal anar cercar auèi .

A nosautres Tolosencs « malins »campions d'Euròpa

Enfin marchèrem cap a la gara Matabiou.

E i aguèt aquel tipe, que me diguèt, a menaçant:

- ten pren la banièra , que vau pissar »

Que poguèri pas m'aparar, a causa de sos fraires caracas.

E donc me la portèri dapasset, òc, la bandièra, ont èra escrich:

A quicòm pròche : lo president jutge es banut....

E que te sabi ieu... legiguèri pas tot, per astre...

Qué? Excusatz, milantas perdons.

L'aviái pas legit la frasa sul drapèu?:

Lo jutge a la lèbra ? . Non.

Lèu, te que dintrèri dins un cafè, per beure una cervesa,

A esperar ... Per me passar lo vomit del monde

Que son tantes e maites los eslogans.

De tota mena. Quand passan las protèstas.

Per exemple n'i a que cridan:

- « al cuol lo jutge castrat e merdassièr »

Jamai, me soi permés aquela pensada endecada .

E lo caraca tornava pas de pissar.

Aquò's aital que los gendarmas me trobèron,

Sul capòt de sa veitura ... òc,.... en trin de pissar ieu tanben,

La cervesa que veniái tot.... òc juste d' engolar.

Mas i avia pas cap de cantons . Totes pissavan amai cagavan.

De pertot Monsen . Cossí far?

Prèche donc la legitima innocéncia ,

Qu'èri montat sus capòt per veire çò que fasiá lo craca,

Entre que li servava sa puta de bandièra....

E vos prometi de jamai pus servar una bandièra desconeguda.

E òc Monsen, foguèt una engana, qu'es pas a creire...

mercredi 23 juin 2010

Morta e Viva



Trach de Mòrta e Viva

Un escivan que parlèt d'Occitania "dis Aups a las Pirenèus"

,de M de Camelat, l'escrivan occitan e gascon major , que totes dison que Mòrta e Viva reverta la Legenda dels Sègles de V Hugo .
Milantas excusas per lo mèu meishant gascon, mas que li voliai envejar un salud, e tanben al reviscòl de la Gasconha e la lenga que grèlha dins Val d'Aran

lundi 21 juin 2010

amics occitans


Un ser

Passèt un buf dolc ,

Tal un poton tebés,

L'alen del pan, dubèrt d'un forn gigant,

Mas las pòtas, èran las de mon amiga?

E las nívols? las flors de mon pantais,

Son gentas las femnas... Que s'amaginan?

E, m'assadolèt de sa nolor,

Prenguèri, cap a la dralha, d'un camin estequit.

La de prosses davancièrs , oblidats pecaire

Pels penjals que fan rire los trufandièrs,

Caminant , sus las carrals, trapèri tres petals ,

Innocents, blancs, coma d' alas d'efemèrs,

Pel sòl , d'un pont estranh , un 14 de julhèt.

Tronèron qualques paraulas fòrtas:

renèga, para te , lèva te, revòlta te,

Alara, udolèri de las tres còrdas, anjò

De la meuna guitarra claufida de libertat

Cregueri que qualqu'un avia sonat ?

Una ora de libertat.

Al portal estequit de la lenga occitana

De la meuna guitarra garrèla, craïnèt

La musica nhafrada de mièjanuèch .

Se trufèron tantes e maites e pus encara .

Qu'èran d' amics vertadièrs.

Lor diguèri: sètz pas de mena putassièra?

Volètz pas, coma ieu, salvar la lenga d'òc?

Del brandal que nos crama tota la casèla,

Polidament se riguèron, de rescondon.

E totes d'escampar la clau....

Que vejan pas las ombras negras,

se sarrar

E que la sang de la vida

que gota, de l'autra man

L'agulha del relòtge tala una arpia ,

Que mòstra la sortida de l'infèrn, de la vida .

Pels catarons que sèm, encara

Se cresián eternals ... Èran pas qu'estornèls.

Jamai, cap de mirada a la tèrra qu' espèra .

Quand totes los nècis bolegan son capèl .

Per seguir un amic, dins la tèrra acabada

Coma s'èran pas lo nas a la fenèstra.

D'un tren que camina aviat

Al solelh, a la pluèja ...

Cap al non res....