vendredi 13 juillet 2012

un an


Ai somiada la vida e totas las vidas.
Silvia crenhava , l'avenir estequit,
L'òme tornat esclau, l'enfant nhafrat ,
La guèrra , l'escòla de l'argent rei
O la cèrca de las maquinas de mòrt.
Lo monde en preson, al trabalh: la cadena ,
Coma s' una vela negra de malícia
Se desplegava per amagar la lutz e l'espèr ,
Mas coma s'acabèt lèu aquel còr generos!!!!
Nèci èri, nèci demòri, al temps bufèc,
Un an de solesa, auèi, e voide es lo deman
M'adormiguèri sul sofà, sens pensar ges
E la filha meuna, quora se venguèt clinar
Per devinhar un rai dins las parpèlas mudas ,
Trobèt pas que de pèl empegada e pesuga
Alara venguèron las trèvas de la nuèch.
Las ombras jagudas al plond de las parets.
Per me plan far tastar aquel malastre bèl
La mòrt te leca l'arma e te chuca los uèlhs.
Mas escotatz , 'aquò's pas de ieu que parli ..
Jamai tornaràs pas passar jos lo lindal;
Jamai pus marcharem de compàs, sus lo vial.
Ara que son quite remembre ja s' estavanís,
Quina polida annada. Quin bèl aniversari.
Tan e mai ne faguèri ambe la Silvia meuna...
Que la seguèri aquel jorn de calorassa
dusca a l 'autò blanca pargada jos lo pin
aconsomit encara, mas crentós del camin.
a l'abroa de l' estrada, per clavar lo portal .
Me diguères d' abraçar la maire per ela ...
Mas que calia pas li trebolar l' astrada.
Me remembre d'un gèsta, d'un darrièr sorire
Que me bufèt un poton sus la palma de la man.
Un parpalhòl nolent, de las alas leugièras;
Que faguèt rocolar un coble de tortors
E l'autò vonvonèt dins la carrièra granda..
Un darrièr còp, me soriguèt.... ...
Deman farà un an ....

A Sylvie