L'estiu arribèt un dijos. Nos susprenguèt qu'avian pas cap vist passar cap de prima.
Mas òm se'n branla de la prima . E tot lo mitan occitan se'n branla que sia de la prima o de l'estiu.
Per de que?
Mas que sabi ièu?
Ne'n pause des questions ièu?
Las causas son simplas e biblicas . Que ièu soi un occitan que parla solet , dins lo sèu cap , e sul blòg , alara de que li fa la prima, o l'estiu? Que tot aquò li agrada mai o mens .
E sabètz vosautres la responsa?
La question a 5 euròs?
E diga me l'amic , per de que , un occitan parla solet dabant son blòg , e dins son cap ? Ièu o sabi pas.
I a mantunas ipotèsas e qualquas tèsas.
La primièra seria de dire que la vida es tròp corta per se traïr.
La seconda seria de dire que la vida es tròp corta per ne finir .
La tresenca seria de dire que la vida es occitana per los de la mèuna generacion.
Ne'n trobèri una pròva de mai sus France Cultura fa gaire... Que parlava de Rudbi.
"Universalisme" quand nos ten. .
Qu'aièr escotava Gachassin parlar de son enfancia , e Domenech e los fraires Bonifaci , e Toyòs e totes los autres e parlavan pas que d'Occitania, als quites òmes que nascuts d'aici joguèron pas jamai al rudbi. Parlavan de son experiença de la bala ovala , ambe sons rebombs , tals los de la vida , e subretot de la lutja feruna, que se liuran las còlas , sens que cap de jogaire pòsca se creire vencidor, per totes , coma arriba al fotbal , quand un benastruc capita, de trobar lo camin del boès .
Lo rudbi diguèron, aquò's una victòria collectiva o una desfacha collectiva.
Ièu me pensèri una victòria pichona que França nos pana , coma lo demai, que nos rosiga cada jorn, per n'acabar d'escafar las diferençias, sens veire al cap l'uniformitat , la grandor françèsa esquizofrenica , e l'unitat territòriala brandida com'un espaurugal .
Caldrai escriure un jorn una istòria de la banana tricolorenca!
L'esperit "rudbi" que Paris seguis coma un ataüc.
Qu'aquela Occitania s'adormis, ambe la fin prevista de las vilòtas. La fin de Molex , dels teissatges de Arièja, e amai entemenadas dempuèi bèl briu, la fin de totas las entrepresas , a començar per Airbus que bastis ara una cadena de montage dins Tunisia , abant de partir cap a la China.
Una victòria rudbistica , a la Pyrus, que lo Paris politic , ultra individualiste, nos renega (e tota la còla de l'UMP-S) d' a fons, coma tota idèa de victòria collectiva, nos pana, nos chuca la sang , cada còp que la còla occitana monta al nòrd per jogar a Sant Denis , dabant los dos millions d'occitans exilats e oblidats de la capitala.
E que contunhava de mormolhèjar , sas paraulas sens saupre mai , se las inventèt , se li tombèron un còp èra , espèssas coma la granissa, o qu 'un tròç afustat mai que los autres , li seria demòrat ficat dins lo lobe esquerrièr .
Oc , levat que siaguèsse drèchurièr d'origina , lo lobe , mas que ne demorèt pron d'esquèrra , qu'una ascla ponchuda li espetèsse lo cap.
Que dire , que se prenguèt quicòm sul nas d'aquel costat mièjornal , l'aurassa la granissada e las asaigadas de tota mena .
Oc d'en primièr la teulada que s'enaurèt, e aprèp tombèron los grans de gèlada , tals los uòus de galinas, per acabar de t'espetar las fenèstras, d'uous sens jaune , que se desfan sus l'èrba traucada dins un ren de temps.
De se creire que Simon de Monfort e lo papa infernenc Innocent (las mans plènas?) nos èran tornats.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire