La mòrt del motard

Lo jove rotlava coma un caluc dins Sant Giniez, semblava de perseguir la mòrt.
Una d'aquela moto , al motor pichon , que passa lo 150. Aital que faguèt un jorn Sant Giniez- Pierrefiche dins mens de cinq minutes a pron pèna.
E encara per la rota vièlha , la de Severac lo Castèl.
Li arrivèt mantuns còps de cabuçar.
Un jorn sautèt la parèd que ribèja la rota , del costat del Masgros , sabètz , la que los aujòls bastissian un còp èra , quand se passejavan subretot dins un carreton tragut per une vaca , gròssa coma una cabra. E que riscava pas gaire de sautar dins la còsta de las vinhas.
E se'n tirèt sens gaire de grapinhals.
Un altre còp dintrèt a 80 dins un magasin, qu'èra pas sonque de sa causa , que la moto alisèt sus una bosa.

Mas son darrièr jorn foguèt quicòm mai. Que per un còp rotlava tranquila , per anar crompar lo jornal, lo pan, e la fogassa del dimentge . Lo primièr jorn qu'agachava de pertot, come se que se mesfisava , coma se quicòm lo tarufava , o que la mòrt pudenta li aguèsse envejat un senhal, o li mormolhejava d'orrors a plena boca .
Lo motor udolava gentament , i avia una engana del costat de la boita de las vitessas , mas pas grand causa que se pòsca pas tornar restablir.
En passant la carrièra granda , crosèt Monica , e quilhèt lo braç per la filha bruna , que fasia mina de li envejar un poton sus la palma de la man, qu'aimava la mòtò la brava , e sosquèt que Monica li devia un quicòm mai , un crana poton, vist que l'avia aparada al baleti de Las Palmas d'un grand salòp que cercava de la violentar.
Puèi prenguèt lo viratge del fièral, un pauc tròp viste, pròche de 80, e la moto començèt d'alisar sul costat , del darrièr . Ren de grèu qu'auria poscut la tornar quilhar milanta fès, se'n jogava de costuma , levat un can que se dormissia al mitan de la carrièra , e un enfantonèl que traversèt dins la meteissa segonda , per trapar son balon .
E la moto s'en anèt sul costat , mas sens se jaire , sens s'arrapar lo quidran , çò qu'auria poscut demesir la celeritat. Non partiguèt gaireben à seissanta grads de la verticala drèch sus la parèd , sens qu'i poguèsse ren. Capitèt d'evitar lo dròlle , mas la roda rosiguèt un tròç de la coa del can , e Joan s'esclafèt lo cap contra un pal de sinhaletica que portava un sens enebit .
I ajèt de sang e la cervèla espandida . Mas moriguèt pas sul pic.
A qu'oblidave , Joan se sonava , Joan qu'aqueste matin oblidèt de passar lo casc, per que l'avia pas , l'avia prestat a un amic qu'arriscava un contraròtle en anant a Rodès.
Se pensèt pas sonque d'arrestar lo motor . Se levèt un darrièr còp .
Una femna sortiguèt en bramant aprèp lo dròlle que plorava.
Lo Joan se virèt a ela alara que de fials de sang li emplenavan los uèlhs, e diguèt aquelses mots , sens gingolar , seriosament :
- aqueste còp crèsi qu'es lo darrièr...
Oc, aquò çò que diguèt dabant de s'acuòlar a la parèd , doçamenton, alara que lo motor contunhava de gular sa cançon de mòrt.
Mas qual se'n soven ara?
Joan se sonava .