Poeta

A la Taula Redonda

A la taula redonda , que se vengan aviudar,

Corbatas e colombas, e totas umanitats ;

Sarratz vos al pus prèp, que n’i aurà per totes,

Traparètz un esper, que nos an pas tuat.

Veirètz consi lusisson, d’unas remembranças.

Dins los uèlhs dels aujòls, se los laissem parlar.

Quora caçavan a boldre perdigalhs e becadas.

Quora jetavan sus l’èrba, las trochas beluguejantas.

Dabant mos uèlhs cluquats, d’èstre esterlucat.

Que digan al Vin : « lèva ta rauba color de manga.

Que nos demòra pas, lo gost de sang espès.

Lo que nos demòra, quand part un camarada.

Qu’en partent , te pren, un brave tròç de vida ».

A la taula redonda, venètz vos seire amics.

E quitaz d’eissordar, ame vòstra moneda.

Que poirètz assatjar de pantaissar un pauc

De montar dins un jet, per un passejada.

Per las isclas perdudas, dins un ocean blau.

Onte bufa l’alisi, qu’alena son èr tebes.

Entre que, vaïnes ondejan ,de las ancas.

En pensada, sonque en pensada, pensatz.

Savi plan, qu’aici, l’ivèrn sarra son arpa.

E que lèu de petaçs, caldra s’emmetelar.

Se m’agradava pas tant d’ agachar las flambas,

Las que rajan de tos uèlhs e que me fan somiar.

MAF