Lo Darfor , le Tchad , lo Mali e lo Burkina

Alara Zoro es arribat , sens se preissar , sens paur e sens vergonha , e Zoro sautèt de l'avion , e portava dins sos braçes quatre nens pichons françeses e très autres espanhòls , dins sos braçes de gigant, e diguèt pas rès als jornalistas ; per causa qu'èra enrodelat per una còla de paucs vals, elses tanben jornalistas de mèrda.
E la vida semblèt bèla. TF1 ne'n faguèt un brave resson. E las altras tanben... Aprèp tot ; sèm una brava democracia que diable . Sèm pas la Russia de Poutine nosautres . Que la França esclaira lo monde!!!!
Un pauc mai tard, Zoro arribèt al despaus de caminòts de la SNCF ; e diguèt l'aire dur que cambiaria pas d'idèa, tant que plovria pas de figas: que la retirada arribaria sai qu'un bèl jorn ; al cap de quarante annadas de trima; per astre que Diu o volguèsse. Mas plovèguèron las figas del cèl , que tre que los caminòts quitèron de botar la grèva , las ostèssas e los estivards se metèron de far grèva, sens que ploguèsse la pus pichona figa. E alara los menaires caminòts , las orres sindicats qu'empescon los trabalhadors liures de trabalhar liurament, e subretot que prenon los viatjiaires en ostages , jos lo comandament de sindicats qu'ausan de criticar lo poder de l'argent, de la gleisa, e dels faineants de la borsa .
E Zoro plorèt.
Que per astre alenan lo meteis aire que nosautres , los milliardaires, l'aire que s'empudentis de mai en mai, çò qu'es lo melhor mejan de trobar una solucion. Si lo ric dèu alenar un aire de mèrda , te'n faguès pas Ninon , trobara lèu un mejan per que sentiguèsse la ròsa....
E Zoro aprèp un jornada de patiras , aprèp las piquuras , los malautes , las conferencias de premsa , las escobilhas que rebalavan dins la carrièras de recaptar, e ara que la femna es partida ambe un tipe sens escrupule , de que pòd se trobar de far per se descansar?
Ren , l'an butat de venir president, l'an conflat coma una baudufla, li an dich qu'el podia , se volia , que devria far marchar los françeses , qu'èra son prètzfach , sa mission , sa vida.
A tot donat ; s'es acuolat davant los poderoses, s'es abaissat davant de minja merda, s'es perdut de saludar d'assadolats de tot.
Li an parat un baston merdos . El lo Zoro Garèl.
Cada ser l'alisa , lo sentis , lo gaita lo sèu scèptre del poder .
E ara se demanda de que fa dins aquel palais sens quitar de correr de pertot , de rire de pertot per fa de son milhor, ambe darrièr un caniadis de jornalistaròts de merda que lo seguisson de pertot , per se trufar d'el e notar lo pus pichòt sinhe de teunèsa .
Zoro lo mai grand clina l'esquina.
Es aital la vida uèi d'òmes que se la patisson la vida . Vida que passa coma l'ala aluserpida de pencha de serp sus la cana del pescaire .
Vida que passa coma la nòstra per nos sarrar de l'oblid.