Me fau un plaser de sinhalar, après tant d'autres, la qualitat de la farcejada de Marcèul Esquieu e la mesa en scèna pivelanta de Claudi Alranq. Per de qué ? Sai pas. Pel còp m'estrambordèt. Una pèça de teatre occitana remirabla tant per l'istòria que lo vam dels actors. Mas çò fasent ; fau pas que repiapar çò que se diguèt de pertot a perpaus d'aquela pèça . Las femnas que fan de l'amor una arma de guèrra . Los òmes colhonats darrièr son Pinochet , Pichonet?
E que tròbon sul pic lo comunisme vertadièr entre que son òme porcassièr se rebala amb lo membre que li dòl.
Podon i arribar de manejar aital lo poder e lo vieh a las femnas?
A veire!
A veire!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire