Arrogance francaise

Entre que d'unes occitans s'alisan de las parabèlas. Entre que d'autres , se dison que n'i a pron. Los enfants de Debre , de Petain, de Lois XIV. Acaban l'etnòcida occitan. Cap de television , de radiò , de jornals nacionals. Un per cent dels enfants dins las calandretas. Al país dels dreches de l'òme, de la femna, e de l'esquiròl. França totjorn espaurugada, totjorn lo cotèl a la man. Qu'es menaçada , de pertot per l'estrangièr... L'enemic del dedins : occitan , breton , corsa, catalan , basc, creòl... E l'idèa d' Occitània , estrangièra totjorn, Que la capitala farà quicòm per nosautres. Nos aplecharà un avenir, lèu, Òc a Paris, entre la BNF e lo musèu d' Orsay, Al monument gigant de las lengas mòrtas, De la diversitat, e de la volontat françèsa , De testimoniar de son innocéncia . E d' acabar son trabalh de chaplaire . Sens vergonha al nom de sa grandor. Que França es mai granda quand se clina. Que França es mai gloriosa quand pausa las flors. Los ulhets qu'amagan aital las tacas de sang . Alara podem cantar: Anem enfants de la patria , anem aparar los borrèls. De la cultura occitana. Los fenhantàs jacobins. E l'arrogància francésa , de França Cultura subretot...