Lo prètzfach occitan ?

D’aqui estant, se vei clarament come disià JBodon, que nos an mossegat per la cara e que nos van crebar lèu.
Lo prètzfach occitan es bèl ? Oc, mas qual pòd èstre ? De que pòd se trapar un òme per s’acapriçar d’escriure dins la lenga d’ÒC ? Ambe las dècas que fa … Se crei tot solet ? L’agrat caput, falord, caluc d’escriure cada sèr per ….degun, ….d’escotar jamai lo resson de la peira, tombada dins una mena de potz.
Lo prètzfach occitan se sona resisténcia.
Tinde coma una campana aluenhada.
L’ òme occitan crida dins la règa del darrièr Tocan , d’Amazonia , dins sa jungle venguda planas de milh transgenica, d'a fons laurada pels caterpilars . Mami fa bèl temps anem caçar l’indian ?
Un matin ensatjèri, non pas de caçar l'indian.
Non de parlar,per veire, e a plena boca de blògs , a ponhats de cuòls viets, bitas, cons, fofonas. Cal realisar.
Lo net es lo luòc del cuol, devriam dire lo cuòl dels « pas net » es lo luòc.
E amai i ajèt pas mai de 140 clics.
Que tot aquò fa bèl temps , qu’es jos lo contròla de l’estat jacobin. Ten son mestritge del net ,ambe France Telecom e totas las autras entrepresas privatisadas, que son en passa d’estre vendudas a la mafia per qualques soicides de mai , e qu’aquel novèl mejan d’expression es pas qu’un mejan de nos denisar , nosautres los mals pensants . Coma faguèt un còp èra l’Inquisistor , mas en caminant a pè entre 150 ans, dins tota Occitania e en questionant mantuns còps las mesteissas familhas per trapar lo gèna de la "maupensença" .
Mas i a d’autra causida ?
Lo prètzfach occitan es donc la lucha contre l’arbitrari fondamental , lo de la lenga, e quicòm mai que se pòd pas nomenar, que nos liga sai que als catarons que tornèron trobar l'ensenhament de la gleisa de las primièras oras. Cò que la gleisa enriquesida al nom dels paures podià pas engamar. L’injusticia mai prigonda que .
Dins un païs que quita pas de bramar a l’UNESCO, sul respect de la diversitat e de la francofonia amenaçada.
De segur que l’esperit de libertat s’ès amagat dins los plecs de nòstra espèr , de nòstra capèl, coma se nos demorava la tòca ultima, l’onor, de renegar aquela volontat de flicatge informatica, de massificacion, d’uniformitat a totes los estages.
Coma se cada sèr ambe son accent garrèl, cantàvem son imne, a flors e a mesura que lo pòble occitan se calava.
La radiò que s’aluca . La tele. Las paraulas sul mercat , dins las carrièras, dins las escòlas , a la television , de pertot , nos trobàvem trapats pel ridicule d’èstre sol dins son estrangetat e de son parladis.
La vida non pòd èstre , tant corta qu’es , l’escorsa al trabalh , a l’’argent, al sexe , causas que s’estavanisson tan lèu.
Que jà son totes mòrts lo vincidors, e totes los vincuts , los jacobins coma nosautres .
Lo prètzfach occitan sembla bufèc als franchimands . Alara que nosautres sem a jogar lo darrièr jòc, de se cubrir del ridicul franchimand d’una paraula amudida , dabant los nòstres fraires venguts « barbares » e muds que parlon pas cap lo lengatge trobadorenc.
A cadun son onor , coma se dis, e sa paga.
Per Carcassona i pi pi orà
Lo prètzfach es clar : Qu’es ora de protèstar…

Amor amor

L'amor , entre l'òme e la femna , una idèa falorda. Una idèa bufèca?
Aqui çò qu'ensatjèri de mostrar....
Que lo net es un plaser que degun o vei pas....
E se vei clarament que l'òme es perdut dins son plaser entre que la femna sosca , o aquò's lo contrari ...
la femna que pren son pè entre que l'òme s'esquinta en cresent d'èstre Don Juan.
Mas pareis que las pendulas sonan rarament amassa...
Una pensada tant prigonda que soi tombat dedins...

al a gratis

Lo Quetzal es tant bèl , que pareis pas de creire qu'unes Dius i ajan pas causit las colors.

Qu'un estat de l'America centrala lo prenguèt per bandièra, lo Guatemala.

E encara se'n manca de lo dire, malgrat que la paleta d'Art Weaver ,(qu'aconsèlha per totes los qu'aiman de dessinhar, de pinturlejar)    logicial a gratis, que permet d'ensatjar de revertar la natura, coma se l'uèlh podia tot trapar , lo mèu uèlh garrèl .

La Tèrra vira ,  ieu  dessus ,

Tal un rat entre la pèsta 

Arrapat tal un cat dins l'aiga

A la fusta que  s'agafa   

mentre que dapassèt  la vida fugis 

Entre que los autres festèjan ,

Coma se nautres aviam pas viscut.

Oc qu'una polida pensada, ambe de vers de pacotilha per dire que lo repais es servit ,  qu'i cal  anar... 

D'en primièr que lo roge es mai roge , que lo blau es vèrd tanben que s'i mescla dels liuçes  d'acier gris, blancs, e negres, blaus e vèrds , per dire . E que ièu malgrat l'amolonament dels calqs , entre la mièja ora que m'i passa cada serada , mes sembla la causa una traïda.  

Visca Art Weaver .... e Visca la protèsta del 24 d'aquel mès d'octòbre a Carcassona. 

Adiu vai....

lo riton mandarin

Lo riton mandarin es un tipe de primièra borra, que parla pas gaire, que sab escotar los autres, qu'es attentiu al pus mendre bruch, subretot aprèp la dubertura de la caça.
Lo monde es gelos d'el que ten un plumage mirgalhat qu'es pas de creire.
Coma mantuns còps , acò de la familha riton , lo mascle es mai bèl que la femenèla.
Normal , que la maire dèu s'amagar per anisar, alara que lo masclon se mostra per enganar l'agach del predator.
Al revers de nosautres , que la femna sab pas de que far per estre gaitada, veire esperada, e se mostrar , levat que se trachesse sovent de la bugada , de la cosina e dels enfants, un còp acabat lo trabalh del defòra ... Bon mas aquò's pas una rason per se passejar mitat nusa quitament l'estiu....
Tot aquò per dire que, benlèu, lo riton mandarin es pas tant malinas qu'aquò, malgrat que sia bèl .
E que l'òme deu pas cambiar de pluma quitament l'estiu per revertar al riton mandarin.
Era la pensada pascaliena del jorn....