Lo provèrbi del jorn:
Qual cren lo baston , n'a que lo baston per mèstre.
L'istòria pichona dels occitans de totes païses que pren paur tre que s'agis de servar sa paraula, sa dicha , son accent, sa lenga.
Lo traça d' occitan, caput d'un biais , qu'ajuda los republicans de la republica, coma lo Melanchon, lo Galòp , lo Rocard , la Carrèra d'Encaussa, lo Debre, lo Jupe , lo Jospin , lo presidentas de la cor dels comptes( qu'es tant gròs que n'oblidèri lo nom) d e totas las autras caras blancas d'asirénça , que podon pas amaginar mai que la religion unenca , la color de pèl unenca e la lenga unenca, los occitans qu'ajudan d' esclafar la sia lenga, per ne construsir un monde milhor , o cadun tendrià lo drech de viure, l'occitan oblidat, sebelit, condemnat al nom de la diversitat françèsa, la diversitat que far parlar franchimand e que parla pas gaire pus a mai qu'ambe l'accent ponchut. .
E que monta a Paris , e que braçèja , e que dis las vertuts de las libertats comunalas e de la decentralisacion , e del respect dels dreches de l'òme, e de las femnas,....
entre que totes los autres amont se trufan de son accent . Coma quand Alienòr d'Acquitania arribèt a Paris per se maridar ambe Lois lo Piétados, e que totes trobèron estranh la còla d'aquitans e d'auvernhats , d'òmes lèugièrs que parlavan pas sonque de poësia , de cants e que tot aquò , e que parlavan tròp coma disian alara los escivans d'aquel temps, los esquichats de la colha longa. .
E que los paurets arribavan dins la "capitala" ambe lo sinhe dels falords.
Cresètz que quicòm cambièt? dempuèi aquela epòca , lo françès confla de son sièti porgit pel papa, e encara mai batejada "filha ainada" de la gleisa, crèi encara de comandar l'univèrs : qu'ara los parisencs caçan l'accent del païs.
E que lo papa velha.
Puta Paris de mèrda .
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire