Ma nina va a la calandreta;
Parla"patoès" milhor que ièu.
Cada còp me fa una fèsta,
Tant que me'n crèsi coma un Diu.
E dins ma paura tèsta clafida;
Dels espèrs mitats escantits;
Espèri qu'ambe mon aimadona
Durarà dusca l'infinit.
Al cèl traparèm l'escòla ;
Ont los angèls parlan occitan ,
Los aujòls dubriran la pòrta,
Coma o fasiam antan.
Sus lo suèlh pararàn un veire,
plen de vin roge al ras , e de sal,
per se passar lo gost de la tèrra ,
que nos faguèt força susar.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire