jeudi 11 septembre 2008

Clemença Isaure e Omar Khayyam


Oda a Omar Khayam.

De Calelhon Mèstre en gai saber

O vièlh Omar Kayyam, meravilhos trobaire.

d'une tèrra luenhtana e d'un temps avalit,.

quora , dins l'òrt en flor, venias a jorn falit.

cantar lo vin , la gau e l'amor fadejaire,.


Te figuravas pas que ta libra cançon,.

la cançon de ton còr, amorosa e leugièra,.

trobaria dins mila ans un frairenal resson,.

amar e doç relais dins una arma estrangièra..


Soi venguda ambe tu , dins l'òrt comol de lum,.

per culir doçament ambe de mans fervorosas,.

las flors de voluptat , las ròsas ardorosas,.

las alenar , e me pintar de lor perfum..


Mas pòtas an volgut tastar lo vin que crama,.

lo vin fòrt del plaser emplenant ton gobèl,.

veire se sentissiai aquel gauch subrebèl.

a ne poder enfin repasimar mon arma..


Mas la flor del rosièr plan viste se passis,.

la copa del plaser , se tròba lèu virada,.

e lo gauch sensual al terrenc paradis,.

dura, com' lo matin , lo temps d'una aubièrada..


Tant guerdonat per Cupidon, ò vièlh Omar,.

ton paure còr uman , cal que sempre consire,.

e crèsi qu'as beugut lo desesper amar.

dins la gòt de Bacus que lèvas ambe un rire..


"Pan es mòrt! Pan es mòrt! " l'as ausit aquel clam.

que dins lo ser antic emplenèt lo campèstre.

Tas mesolas an tressalit , Omar Khayyam,.

e, l'esperit trebol, cèrcas un autre Mèstre..


Assetat a l'abroa d'aquel gorg celestial,.

ont fura ton agach saberut d'astronome,.

sens poder definir, lo Secret eternal,.

en jurant, as cridat ton torment de paure òme..


Trobaire , bèl temps a, la generosa mòrt,.

en desliurant ton esperit li botèt d'alas,.

e durbiguèt per el las pòrtas d'aquel òrt.

ont florisson las solas ròsas imortalas..


Mas l'afogat torment que rosiguèt ton còr,.

ta Musa l'escampèt en flors de poesia,.

e me plai d'alucar mon Raive a ton lum d'òr..

en levant ambe tu la Copa d'ambrosïa..


Solament , dabant de beure a ton gòt ardoros,.

l'embrianganta licor de voluptat pagana,.

li jitèri dedins l'anèl misterios,.

l'anel d'òr de mon gauch e de ma Fe crestiana..


Aital aurai poscut , ò bel encantador,.

ausir ton planh d'amor , d'umana desirença ,.

e respondre a ton cant liric de trobador,.

tot en gardant al còr la diusenca esperença..


Tanben , aqueste ser , d'estelas mirgalhat,.

d'abòrd qu'un rossinhòl dins la nuèch esmoguda,.

en nòtas de cristal canta sos "Rubayyat",.

al òrt moste e florit soleta soi venguda.


Pensativa , asetada al l'abròa del camin,.

ont la Luna a pausat son pèd nus sus la mosa,.

e l'òrle lumenos de sa rauba de lin,.

a mon còr consiros ta remembrença doça..


Mon arma bateganta al ritme armonios.

de l'amoros reclam de ta lira luenhtana,.

Omar Khayyam per tu , dins la ser ardorosa,.

lèvi , com una Copa , una ròsa occitana.


Calelhon una granda poetèssa oblidada.

Aucun commentaire: