Ensag de revirada a l'occitan d'uèi. Tirat del libre de Nellil Lavaud. Pagina 670 a comptar del vèrs504.
Me pareis que i auria una dèca de sens dins la revirada françèsa entre los vèrs 513 e 543.
Merce d'èstre pietados
Quand an lavat las mans, totes se seguèron
Non pas suls bancs mas suls coissins
Qu'èran totes cubèrts de sèdas
E cap pensèt pas que d'unes foguèron
De las servietas onte s'eissuguèron las mans
Que caduna foguèt causida bèla e lisada.
Quand las dònas foguèron segudas
Arribèron totas menas de noiriduras
Mas jà me cal milhor ne dire
.Que ges non se pòd remirar tant
Es pas question de blat e de forment
Ni las raiçes , ni lo rasim.
seguis la descripcion dels plats.
Ni la frucha, ni la manjiscla.
Ni tot çò que l'èr ne plega.
Ni terra , ni mar, ni abis.
Qu'un òme pòsca e dega manjar.
Qu'an plan lo drèch de manjar los paures!
Que non deguès pas envejar
Mas que devon pas envejar
Lo que que ten part mendre
Aquel es a dire el meteis, lo qu'es mal servit
E la del vesin mai ric.
En rapòrt d'un plan servit (coma Archambault).
Ben son servis a son talent.
A cadun segond l'apetis, sa fam e son meriti.
Mas son mai de cinq cent.
Mas puslèu que de manjar son mai de cinq cents a badar Flamenca
Los que gaitan e miran
Flamenca e que mai estima
Son anar e sa captenança,.
E sa bèutat que las agençan.
Sos uèlhs se paisson de l'agachar.
E lor far la boca junar.
E pèrda Dièu se grat lor sap.
Mas que pòsca traire a l'aurèlha.
Que farian pas per li parlar!
Qu'un sol mot ambe ela diga
Non li costarià puèi de junar
Per un mot serian prèstes de ren manjar
Mantuns se levon sens manjar.
M as i aguèt pas cap de donas .
E las quitias fermnas tanben son enlucernadas.
Qu'a Flamenca volguès semblar
Qu'aital coma lo solèlh sens egal
Per la bèutat e la resplandor
Tala es Flamenca per elas
Que tant es frèsca sa color
Sos agaches dolçese plen d'amor
Sos diches plasents e saboros
Non pas suls bancs mas suls coissins
Qu'èran totes cubèrts de sèdas
E cap pensèt pas que d'unes foguèron
De las servietas onte s'eissuguèron las mans
Que caduna foguèt causida bèla e lisada.
Quand las dònas foguèron segudas
Arribèron totas menas de noiriduras
Mas jà me cal milhor ne dire
.Que ges non se pòd remirar tant
Es pas question de blat e de forment
Ni las raiçes , ni lo rasim.
seguis la descripcion dels plats.
Ni la frucha, ni la manjiscla.
Ni tot çò que l'èr ne plega.
Ni terra , ni mar, ni abis.
Qu'un òme pòsca e dega manjar.
Qu'an plan lo drèch de manjar los paures!
Que non deguès pas envejar
Mas que devon pas envejar
Lo que que ten part mendre
Aquel es a dire el meteis, lo qu'es mal servit
E la del vesin mai ric.
En rapòrt d'un plan servit (coma Archambault).
Ben son servis a son talent.
A cadun segond l'apetis, sa fam e son meriti.
Mas son mai de cinq cent.
Mas puslèu que de manjar son mai de cinq cents a badar Flamenca
Los que gaitan e miran
Flamenca e que mai estima
Son anar e sa captenança,.
E sa bèutat que las agençan.
Sos uèlhs se paisson de l'agachar.
E lor far la boca junar.
E pèrda Dièu se grat lor sap.
Mas que pòsca traire a l'aurèlha.
Que farian pas per li parlar!
Qu'un sol mot ambe ela diga
Non li costarià puèi de junar
Per un mot serian prèstes de ren manjar
Mantuns se levon sens manjar.
M as i aguèt pas cap de donas .
E las quitias fermnas tanben son enlucernadas.
Qu'a Flamenca volguès semblar
Qu'aital coma lo solèlh sens egal
Per la bèutat e la resplandor
Tala es Flamenca per elas
Que tant es frèsca sa color
Sos agaches dolçese plen d'amor
Sos diches plasents e saboros
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire