LOS
Los qu'avian set, lo Perthus passèron,
Un ser de guèrra lassa , vestits de petaçs,
Trobèron indiferencia , gendarmas e cans,
Los que pepiavan.
Espauruts , totes s'amassèron a la pòrta
D'un camp ceuclat d'arams crancuts
D'una plana gelada coma lo cèl,
Los que cridavan.
Las femnas donèron lors joièls de novia,
Per un croston de pan moisit e òrre,
Que pudissia la sang e la susor
Los que trentolavan.
Los qu'avian mal, los butèron al tren,
En gara del Vernet , per un autre viatge,
Que pas una bèstia , jamai non faguèt,
Los que pregavan.
Alara venguèron las oras claras,
Las armas leugièras dels còrses desacarnits,
Se salvèron a fòrça d'alas, per tornar al païs
Los que moriguèron.
Uèi lo silenci renha dins lo camp de milh,
I a la stèla pichona, luènh de la nacionala
Mas se pòd s'òm vòl , lo nas al ras de l'erba;
Escotar lo resson de lors cançons d'espèr.
AF
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire