Las mans dubèrtas ;
La filha arpatejava mitat nusa, al mitan dins la carrièra granda, e los òmes se risián de veire la combinason rebalar per sòl, ela tanben se'n chautava , mans dubèrtas cap al solelh, las popas defòra . Que las ombras li fasián seguida . Que las ombras la seguissian coma los cans seguisson la prèda blassada . Que las òmes del cafè grand , del comèrci african del bòsc e de las especias , l'agachavan entre que trescambava sus la carral blanca.
E la filha de cridar son amor inaccessible . L'amor fòrt de los que fan pas que de ginastica entre las cuèissas de las femnas. E la filha mostrava las cuèissas. E lo monde se podiá pas escotar la filha gingolar entre que mostrava las cuèissas. La rauba estrifada pels lops. Que los estajants , limpavan, l'aperitiu, acostumats al parladís de las informacions, que totes se podián pas acostumar aital d'una filha qu' udolariá sa dolor al mitan de la calada. Per un traça d'amor tuat d' entre las cuèissas.
A miègjorn udolar aital. Quna vergonha! Avia perdut lo sens ? La fiertat ? Lo mestritge?
Mas que la filha contunhèt d' udolar aprèp son amor , son òme trufandièr.
Es alara qu'un gafèt cridèt :
Se trufava de sa crida . De son biais d' udolar coma la canha. L'avian vista nosautras, al lac de la Sisba , cuèissas dubèrtas ambe son amorós. . La libertat nos enganava pas. La libertat s'èra pas avançada d'un milimètre. La libertat per las filhas que creson a l'amor?
L'autre èra gigant . Ambe son vièt gigant. Las tenián totas . A totas lor disián ont e quand?
E las filhas venián , coma las fedas , a la fenial, per un pauc de sal , per una alisada, fisentas coma d'anhèlas .
Qual esplicarà un jorn ? Per qu' avia pas que de parar las mans, lo trufandièr? Las quitas femnas o diràn pas, jamai. Qu'i seriá tornat, elas i tornèsson tanben, sul pic.
E ieu las miravi en me demandant per de qué venián , aital , sens se mesfisar , a se rebalar aital a esperar qu'una man pietadosa lor dona lo drech de chucar a las pòts del bèl amorós. Alara qu'un brave se seriá far rembarrar ...
M'amagavi darrièr las gèrbas . Las vésian arribar ambe son sorire insolent , tot pròche d ' agantar las potas del maquarèl que l' esperavan , dins las garbas, e las vesiái sortir, garrèlas, coma de canhadas blasadas al mai prigond de l'arma .
Perduda d' amor , per l' òme. Un títol polit per la television : perduda per l'amor vertadièr?
E sens cap de vergonha . Que demorava pas que la ràbia . Que caliá pas aprèp , qu'un amorós vertadièr, se mostrèsse. Qu' auriá pagat per l'autre , lo paure , e que paguèt mantuns còps, pel trufandièr, pas per l'amor de las carns , mas per l'orgulh....
Qual pòt explicar tot aquò?
Ieu me teniái suau, sens dire, ren de mai entre que plorava son amor, l'amor d' entre las cuèissas, coma o disiá lo grand trufandièr.
E qu'o plorava a miègjorn per la carrièra granda.
Un grand mistèri . Vertat un grand mistèri....
