Un sòmi
Marche dins lo corredor d'un castèl gigant,
De tot costat, de pòrtas, de pèças aprèp cada pòrta,
E de pòrtas qu' entredubrisson, mai o mens.
Davant cada pòrta una pèira, un còdol,
O qualques còps una clau falsa,
Las me cal recaptar dins lo faudal?.
Per las portar amont.
Òc que me soi tornat dins lo país endarrièrat .
Pòrti la blòda sorna e los esclòps d'un còp èra;
Subte las parets me daissan veire las montanhas defòra,
Mas me cal caminar me ditz la votz.
Aquò's un camin de mòrt.
Amai que monte e a mai las nívols se tocan.
Plori , soi tardièr. O disi. Las fadas o dison tanben
de rescondon.
D'òmes davalan per se trufar de ieu.
De rics brandisson sas bandièras.
Amont crema un brava lenhièr.
E un escalièr de fusta per i montar.
Mon lenhièr de ric , de roge, de mal nascut.
E me desrevelhi al moment , quand me vuèjan la sal dins los uèlhs.
Ambe l'embut d'argent dels prèires inquisitors.
E cabusse dins lo potz prigond de la nuèch.
En chucant las meunas lagrèmas amaras .
