L'ivèrn s' arrapa, tal un aucèl blanc de gèl,
Una femna occitana s'aparar sa nisada,
Un gal de glòria entre sa passejada,
Suls nens e sus la femna , levarà pas un uèlh.
Mesprés , oblid , e nèu prigonda.
Coma las nívols moflas
Dobrirem pas la pòrta .
levat ambe las dents...
