Desir d'eternitat.
Istòria per de rire.
M'en vau te dire. Los pichons galufets de mèrda , que se venon rebalar als meus pès polits , e ben los emmerde . Oc que los emmerdi grèu...
Que? ..... per de que parlar aital? .... Mal? . Per dire que . Èstre polit, aimable ? Per de que far? Ren. Que i a ren de far ambe lo poison. Son aquí alentorn de t'emmerdar de longa .
E ieu te pòdi dire que los quistaires de Jehovah , òc , los que se passejan en coble , òc e ben los emmerdi parièr, e quitament doble. E t' imagenas pas ambe quina fòrça.
Que ... Non ai pas acabat. Non... Ai pas begut . A pron pena quatre pastagas , pas mai, que siái quitament dins mon estat normal.
E veja , los quistaires de totas menas tanben . Òc lo del teleton . Los quistaires trapacons coma disi. Los quistaires pel craba . Los de la glèisa catolica . Los dels pompièrs, dels orfanèls d' Auteuil. Los quistaires caputs del sida . Los quistaires per l'aparament de las lesbianas , dels omos , dels eteros, e dels sadò-masos, e ben m'en cagui.
Ieu m'en trufi , ont èran los pederastes quand èri al fons del trauc? E las lesbianas quand èri arrendut al ras de la moqueta. E totes los autres eteròs de mèrda quand me demorava pas que de baisar la Tèrra pels traucs dels grelhs.
E los paures ? Los avètz vist a la sortida del parcatge de Sant Jòrdi ? E ben los quites paures los emmerdi a l'encòp. Un còp èra , èri paure e degun me donèt ren. E que te paravi de longa la man craspèca. E que se baton coma de caraunhas. Que lor fan besonh las canhas per s'aparar. Que los vejèri que de tròp. Dempuèi los paures tanben, un òdi, que volètz ... los pòdi pas mai encapar, que tròp los coneissi ambe sa cruseltat.
Que dire de las femnas? Esperatz, qu'arriban las femnas ambe las popas defòra. Las cuèissas defòra e que ploran sa solesa. E ben las quitas femnas las emmerdi grèu. Que jamai una femna quand me trobavi al plond , se baissèt per m'ajudar. Que se donavan als joves , als vièlhs, baste qu' aguèsson monedas.
Non tròp es tròp. La masqueta es tombada. De que ne servís de ne parlar encara?
Que me demòra uèi? Levat l' asirança de l'umanitat? Aquò's aisit de comprendre . Me demòra ren que i a pas res pus.
Que i a sus aquesta Tèrra de mèrda , levat lo mesprés , l'interès , e lo sèxe, la cruseltat, l'argent? Ren.
Ieu me soi quilhat una estèla , al cap de l' òrt . Ai plantat una mena de tube de 100 millimètres de torn, davant un carrat de tèrra plan netejada, e una pèira de marbre blanc de quaranta centimètres de costat. Me ne cal pas mai d'espandi. Que vòli pas mai geinar los eiretièrs. Per dire que lor demandi pas qu'un servici , un cop defuntat; aquò's pas que de me cremar e de me vojar aicí.
Que vòli pas me mesclar als autres al cementèri dels oblidats . Que los autres mòrts , los emmerdi tanben.
Lo terren es mieu , l'ostal aquò's ieu que lo bastiguèri de las meunas mans. Tot o faguèri . Tot levat lo gips e lo rebatedís ...
Un jorn l'ostal serà per vendre . Ambe la meuna susor sus cada brica . E las meunas cendres dedins l'òrt. Mas aprèp que serai dintrar dins la Tèrra meuna , la tèrra Occitana per far espelir lo cerièr , o l'agast , o la rengada de bonet de prèires. La seguida es pas meuna.
Oc qu'o poirán vendre lo meu ostal, ambe la susor dessús, per un bon prètz, que levèri ambe la sola fòrça de las mans . Que serai pas pus aquí per o veire. Que serai dintrat al plond dedins de la meuna tèrra. Sens quitar de los emmerdar plond en chucant los gravèls.
