crisi artificiala

A la vèlha de la novèla annada , lo governament vous desira una bona annada. 

Sera una annada  de caumatge e de cencha sarrada.

Los beneficis del CAC 40 seran parièrs que los de 2007; mas totas las usinas an plan comprès , qu'avia l'astrada, e lo fuòc vèrd,  de poder deslogar a massa. 

En 2009 seran 200 000 pel mens a èstre deslogat e de segur mai quand vesem consi l'ANPE  torcis los chiffres. 

Lo governament va donar d'argent, lo  nòstra   a las bancas. Aquò's una bona novèla non? 

La Posta , EDF GDF , TDF , France Television , l'Educacion Nacionala, la Policia e la Gendarmaria van totes perdre d'emplècs. Per donar al privat qu'aima pas cap l'Estat. Es pas bèla la vida? Ièu t'emerdi , mas dona me d'argent.

per melhorar encara las causas , los 35 oras son estadas suprimadas e la retirada serà possible a comptar de setantas ans. 

E la securitat sociala es de longa rosigada de tost costats, que i a tot una còla de mètges UMP a l'assemblada nacionala cochats de la crevar. 

Alara lo còp que ven, per pietat,   vos prègi d'èstre mai de 53 % (del darrièr còp) a votar per el . 

Dins un libre plan conegut, "Capitalisme de desastre"  Naomie Klein, diguèt que los capitalistes sabian crear una crisi , quand èra necessaria per far d'argent a massa. Pareis qu'es aquela mena de crisi que traversem ara, una crisi artificiala , facha , segond los esperits majors del liberalisme  ultra  tal Milton Friedman,  per tornar metre las mostras a l'ora. Per que cadun saupèsse la man que lo noiris (sic).  Una remesa a l'ora  facha per enriquesir los rics e aroinar las familhas. E remembrar als renegaires de se calar. 

Quand òm vei , çò que se passa arar amb los colegians (Drey) los terroristes de "Tarnac"  la recerca de droga dins los licèus e collègis , la repression sindicala, òm pòd se dire que sai que 

la mafia capitèt  perfièchament  de far passar son biais de terrorisar lo monde.  

usina nòva

Co que se compren plan se dis comodament e los mot per o dire venon aisidament

Provèrbi del jorn: coma l'abat canta , lo monje respond

Dreches de l'Ome AN 60

Declaracion dels Drèches de l'Ome e dels Ciutadans.

Legissètz un pauc qu'es pas de creire:

Art 35: quand lo governament viòla los drèchs del pòble, l'insurreccion es, per lo pòble , e per cada part del pòble, lo mai sagrat dels drèches e lo mai indipensable dels devers.

Tirat de la Constitucion de 1848

Aprèp la proclamacion de la Republica, en seguida de la revolucion de febrièr 1848, l'una de las tòcas de l'Assemblada nacionala elegida lo 23 d'abril pel primièr còp al sufratge universal(mascle) foguèt de crear una constitucion. Mas foguèt pas qu'al lendeman de la prigonda crisi sociala marcada per la repression sanhosa de las jornadas revolucionaras dels 23- 25 de Junh que , dins un contexte de reaccion sociala( la durada de la jornada , que foguèt estada limitada a dètz oras , qualques mèses dabant , es tornada a douze oras), l'assemblada se tornèt metre al trabalh de redaccion de la constitucion.
Alara qu'un projèct de declaracion dels drèchs de l'Ome èra estat prepausat al mes de mars, la constitucion adoptada lo 4 de novembre 1848 , conten pas cap de vertaièra declaracion , mas son preambul, e, sos dos primièrs capitols n'en tenon luòc. L'assemblada enebiguèt del preambul los mots, "drèchs al trabalh", remplaçats per "drèch a l'assistençia" . Aquesta nocion èra al còr de las contèstas. . Al sen del comitat de la Constitucion, Thiers luchèt violentament aqueste drèch:" aquò's una eretgia, una teoria falsa, que l'experiença condemnèt"; e Duvergier de Hauranne que demandava tanben d'enebir "lo drèch a l'instruccion", estimava que lo drèch al trabalh èra pas "qu'una crida a la guèrra civila".
A l'Assemblada , la contesta foguèt viva.
Tocqueville èra contra:" donar a cada òme, ou particular lo drèch general, absolut , irresitible, al trabalh, condusis necessitament a l'una d'aquestas consequençias : ont l'Estat entreprendrà de donar a totes los trablhadors, que se presentaràn a el, l'emplèc que lor falta , e, alara serà pauc a pauc, a se mudar industrial, e, coma es entreprenaire d'industria que l'òm rescontra de pertot, lo sol que non posca refusar de trabalh , e lo que de costuma , impausa lo mai del pichon prètzfach, es inevitablament menat a se far lo principal, e lèu, d'un biais, l'unenc entreprenaire de l'industria. Mas tot aquò aquò's lo comunisme. Se al revers, l'Estat vòl, non pas velhar per el meteis, e de sas proprias ressorgas, donar de trabalh a totes los obrièrs que se presenton , mas velhar a çò que, se'n trobon totjorn a cò dels particulars, serà condusit fatalament a fargar la reglementacion de l'industria . Es forçat de far d'un biais, sia qu'i aguèsse pas cap de caumatge , aquò mena de segur, a despartir los trabalhadors, de manièra a çò que, se faguèssen pas cap de concurençia , a reglar los salaris, sia a frenar la produccion , sia a l'augmentar, en un mot, a se far lo grand e unenc organisator del trabalh . De que vesem alara? Lo "socialisme"
A l'autre band d'aquesta analisi , lo republican socialiste Ledru Rollin sostenava precisament que lo drèch al trabalh, aquò's " la republica mesme".
Aquò's Lamartine, que faguèt fin finala adoptar los tèrmes del darrièr article del preambul portant sus aquestas questions. D'un cèrt biais, reconeis un drèch al trabalh o a un revengut, mèsme si aquels mots i son pas. Lo text atribuit a l'Estat la responsabilitat de procurar als ciutadans, pas sonque l'instruccion, mas de trabalh, o alara de secors. Que non solament la republica se dèu " de far creisser l'aisidença de cadun , de far arribar totes los ciutadans a z'un grad totjorn mai enauçat de benaisença", mas dèu "metre a la portada de cadun l'instruccion necessaria a totes los òmes; dèu, d'una assistençia frairala, d'assegurar l'existençia dels ciutadans miseros, sia en lor trobant de trabalh dins las raras de las sias ressorgas, sia en donant , se falta la familha, secorses a los que son fora d'estat de trabalhar.

E l'article 13, malgrat que siague en re , pel rapòrt a la proclamacion del drèch del trabalh revendicat pels socialistes, precisa que "la societat ajuda e encoratja lo desenvelopament del trabalh " per "la creacion per l'Estat, los despartaments , las comunas, de trabalhs publics pròpis a emplegar los braçes desobrats , dona assistençia als enfants abandonats , als estropiats e als vielhs desargentats, e que lor familha podon pas ajudar". Pel primièr còp , una atencion es donada a de grops , per la referençia a d'institucions agricolas o per la proclamacion de libertats colectivas ; coma la libertat d'associacion . Ambe las referenças a las relacions patrons- obrièrs, als enfants abandonats, als caumaires , al vielhum o als estrangièrs , l'òme abstrach s'escafa dabant l'Ome plaçat disn son context social e economic.
La constitucion de 1848 represente donc un grad entre la concepcion dels drèchs de l'òme centrada suls drèchs civics e politics e la concepcion modèrna dels drèches de l'òme , ont los drèches economics e socials son considerats coma tan essentials e indisociables dels primièrs.

Se vei que totas aquelas paraulas son plan d'actualitat

la reconeissença occitana

Podem soscar , somiar, o s'enrabiar, tant qu'òm vòl , del punt de vist de la reconeissanca occitana e l'aparament de la lenga , cal realisar, qu'auèi sem pas gaire mai avançats que fa 40 ans , aprèp l'ersa de la protèsta del Larzac e la mai granda del mès de mai 1968.
Amai i aguèt en 1980 una petiticion per l'occitan a la television qu'acampèt un brava molonas de senhaturas.
I a de segur , d'iniciativas , un fum d'activitats occitanas de pertot , i a un ostal d'occitania , de libres , de musicaires , de calendretas .
Mas cal ben reconeisser qu'aquò's ni mai ni mens , en tot cas pròcha de las annadas 80.
Podem constatar que i a pas cap de tele , que la lenga a l'escòla es ensenheda qu'a 1% de la joventut, que los occitanofònas vertadièrs desapareisson.
Per dire que son a mand de nos torcer.
Que l'Estat jacobin , que sia d'esquèrra (o çò que se dis d'esquèrra) o de drècha ( de mai en mai a drècha) sont en trin de nos escanar.
De tot biais i a un flic darrièr cada occitan , cada basc , cada còrse , cada breton ...... (lor doni un pichòt salud al passatge) e es pas la reconeissança de las lengas regionalas dins la constitucion que cambiarà quicòm, dins l'esprit de los, que menon la barca de l'Estat. Que per elses es pas qu'en semblant, que s'agis d'en primièr de ganhar de temps.
O cal dire , avem a far a d'unes fascites, que donon un boçin, sonque quora podon pas autrejar .
Aital sabem , far bèl briu, que sens television , auèi una lenga es condemnada. Ven invisible la lenga. I a l'escòla de segur , mas i a subretot la tele e l'emplèc public de la lenga. E la television nos las donaran quora la lenga serà quasi mòrta, o, quora las cadenas de tele seran tant nombrosas sul net, que de tot biais l'occitan sera negat al mitan.
Cò que cal comprendre, aquò's que pel poder franchimand es una corsa contra la mòstra, ganhar d'annadas, aprèp d'annadas , minutas secondas e oras, far que pauc a cha pauc i ajèsse pas pus de locutors occitans naturals o pas. Tot en contunhant de prèchar a l'estrangièr per la diversitat , en dubrissant de musèuscoma J Chirac pels pòbles Caribes desapareiguts. E quora serem d'un nivèl tant bas , alara benlè nos donaran quicòm, juste per dire, que totes avem causit lo françès, perque es la lenga pus bèla de la planèta . E mesme qu'ambe un governament d'esquèrre e amai vèrd arribarà, belèu que bastira de musèus , de monuments, e, per que pas, aurem una jornada del sovenir occitan. Alara per la fòrça del simbòl , sovenguèm nos de Mitterand montant a pe ambe una rosa los Camps Eliseencs , benlèu que forcaran los dròles d'aprendre una cançon en òc a l'escòla mairala en 2025. França es reina del simbòl. Trabalha fòrça dins lo simbòl.
Cal pas oblidar qu'a la fin de la guèrra d'Argeria , los jacobins franchimands , avian gaireben capitat de far creire als arabis indigenas, que parlavan pas pus qu'una mena de patoès bastard.
E mesme se cambia pas grand causa, juste per la luciditat, fasem un vòt:
Fasem tombar la masqueta de l'Estat françès e de totes los elegits jacobins d'esquèrre o de drècha .