La democracia de la banana vèrda

Adiu l'òme , que soi arribat a la plaça occitana , mas i a avia pus degun. Levat un parèlh d'ivronhasses que cercavan brègas.
D'anuèch coma aquò , se podia que lo temps se passa gentament, suaudament . Mas lo temps se chauta de l'òme, e passa son camin ,
Te fasiai una luna plèna , vertadièrament polida , brèu la causa blanca coma una sièta de solèlh, que degun agacha sens o veire , mas que ièu, qu'èri d'umor plasenta, li trobèri quicòm de risòlièr , per dire. Coma se me parlava .
Per tot dire , que d'unes còps la vida t'afoga los sens , sens saupre d'onte ne ven . Brèu aquò's èra un sèr ont la vida te pareis mai que polida, ont las femnas son bèlas , ont los quites moquilhs , li tròbatz de desencusas.
Vertat que l'astrada lusissia coma un fuòc d'arteficis .
Pel còp, que me diguèri qu'èra pas possible de pas coneisser lo nom de las estèlas e de las constellations. Praquò mantunes mondes avian ensatjar de m'iniciar a la beltat de las nuèches esteladas . Mas que volètz la percepcion de la bèltat se comanda pas. Eri pas qu'un ase.
Erem al mès de junh , lo mès de la desliuracion, e dintrère a quicòm pròche per veire lo president american arrivar. Obama l'espèr de tota l'umanitat.
Mas i aviai tanben la tele e los medias françèses , los adobats socials de Nicolas .... Que vòls ?

E coma soi pissa vinagre poguèri pas m'empescar de pensar lo demai.....

L'ostal ont soi nascut ...

L'ostal que soi nascut n'es ni riche ni paure
Nòu i avem espelit e nòu i podèm claure,
E i avem pas patit mai que dins un castèl.
Los potons , l'aiga clara e los pans del cantèl...
Sai aviai sèt frairons quand ièu sai arribèri...

Per escotar l'ensag d'adaptacion que ièu gausèri...

Totas la mèunas excusas a la familha..... de J Besson...


Que reverta de ren, mas que volètz sem liures de nos creire liures per ara NON?

70 CONDEMNATS e al remembre de M Paul

A Marcel Paul .... E als 70 grevistes d'EDF e als autres de GDF SUEZ que participèron a l'accion, per arrestar l'externalisacion de totes los services, pel profièch d'una còla de feneants borsicotaires , pròcha de la mafia, que mènan las afars del monde, 70 òmes coratjos que serian a mand de reçaupre una letra, un blaima, la mèsa a pè, per los punir de s'èstre batuts a la privatisacion tot azimuth?

Vergonha de Vergonha de Vergonha... Per Franconi, Cirelli, e Gadonneix , los òmes nascuts de l'entreprèsa e que volontan de la clavar, de la vendre ... Mas consi se pòd far?

Per elses , los 70 camaradas , que nosautres ajèrem pas , jamai de se batre aital contra la mòrt de l'entreprèsa, e de son mestièr, lor òfri aquela cançon que las paraulas son de Joan Bodon e que se sona ,  camaradas

 e que de segur es pas qu'un paure testimoniatge de ma solidaritat.