Lo grand Bruno

Lo grand Bruno bracejava dins l'aire tebès , al cap de la carrièra del pont de fèrre, dins son grand caban negre e blau. Me fasià signe d'arribar, e lèu, que venia de trobar quicòm d'agradiu , capable de nos encantar , de m'estomacar , de m'espantar. Galopèri coma un falord dusca a l'autra mand de la carrièra ont son ombra negra s'escalprava sul fond esblaugissent de la lum del pal de l'esclairatge public e de las veirinas de las vendas . Mas quant i arribèri i avia pas res pus, pas cap de Bruno, cap de sòmi , cap de tuba per lo plegar dins son nivol de raisve. 
Oblidèri que fasià frèsc, e que ieu portavi pas sonque qu'un paure tee shirt blanc  magre e traucat...
Avant de correr coma un caluc , m'èra estada apareguda una ombra femenèla a son costat. Per de dire una ombra a costat d'una ombra , consi la descriure?
 De tot biais èra bèla aquèla ombra. Bruno torjorn trapava las filhas las pus bèlas ...
Arribèri al cap de la vanèla estrècha , e trobèri pas res pus.
Bruno s'èra estavanit dins la nuèch amb la  Sofia. 
Me demoravi pas que de marchar cap al bar que clinhava de son uèlh unenc en ressegant Kanterbrau....  
Passèri lo sulhet . Era un club d'escambiaires. Coma èri sol , lo monde se demandèt çò que sanavi .   Qu' aviai pas ren d'escambiar .
Se passèt un temps. M'engalatèri tres bòcs , quilhat al bar. Puèi degun m'agachèt pas mai. Fin finala m'emplenèri lo ventre e lo cap de cervèsa. Uros coma un cabrit dins un bartas d'amoras. 
Lo lendeman me derevelhèri sul ponde del meu ostal sens saupre qual m'avia portat.