latesta de Lacoon

Lo poèta escriu un mot;
E la parèd tomba,
Lo poèta escriu dos mots,
E lo tron ressontis.
Un poèta escriu tres mots,
E l'amor grèlha.
Ambe quatre mots ,
que semene la patz.
Ambe cinq, crid qu'aima la vida.
Ambe siès, sa rabia.
Ambe sèt
Que lo temps raja entre los dèts.

af

Pintradura d'aprèp l'estatua del Lacoon. e merce ArtWeaver.

Lo viatge

Un vièlh vivia de sa tèrra.
Tenia pas cap de besonh;
non per falorditge,
mas tot juste, que vesia pas lo besonh de totas aquelas farlabicas.
levat un pauc de vin,
de pan, d'uòus de sas galinas.
D'amètlas , de persègas a la sason.
Sonque crompava la sal e lo pèbre.
E qualques còps al mercat.
Un vestit nòu de dimentge, per n'aver un de passa .
Dins son ostal
Se vivia de ren.
En se clinant podia veire lo cèl pel trauc de la chemenèia.
Las parets èran de peiras sècas .
Una taula , quatre cadièras .
L'ivèrn per s'aparar del frèch;
Se metia un tròç de polistirène dins l'esquina.
L'estiu daissava la pòrta dubèrta.
Se tròba qu'aquel papin venguèt etèrnal.
E content de viure.
De segur i aguèt un diable plasent per lo tarabustar.
E que moriguèt lo paure de rumatirmes.
Li disia : te pepin avètz fach vòstre temps .
Vos me cal seguir .
E l'autre te li respondia:
Traça ton camin pauc val, que ièu me lassa pas de mirar la corsa del solèlh.
E i es totjorn a Aurelle , dins sa boriòta, immortal , lo vièlh, prèp de la mina cavada pels romans...
Mas se mesfisa de tots e subretot de l'ange crudèl, oc un autre, que li demanda de longa de se daissar morir lèu.
Oc que n'i aguèt un autre per prendre lo relais.
E que repapia lo bogre.
Los creba tots... Los angels de la mòrt.
Es aital , ten una crana santada lo vièlh.
E Sant Peire comença de se laguiar:
vesètz pas qu'aquel bograssonèl rufadòt coma una poma de l'an passat, auria trapat un paradis?
Seria pas Dius possible...

Nicolas e Cristina

Un jorn al retorn de la guèrra.

Lo rei Nicolas crosèt sul camin .

Une de las ciutadana ;

Une femna ministre qu'èra censada se trachar del domani cultural.

E li diguèt , alara Cristina , consi va lo monde;

e qualas son las novèlas de ma celebritat?

E ben paure li faguèt éla :

 Tot aquò se demesis...

i a de monde que quita pas de vos insolentar.

E lo Nicolas se prenguèt una rabia pas possible.

Me cal cambiar tot aquò diguèt las pots sarradas.

Volia de longa tot cambiar...

E sabètz de que respondèt l'autra  Cristina d'Aubanèl nascuda:

Anem coar una lei...

E la coèt.

E l'avem aqui dessus , sul morre d'aqueste temps...

Un lei que farà  que lo net revertarà lèu al minitel.

mondialisacion

La mondialisacion es aici.
Coma l'imaginavi.
D'autres i trobavan de vertuts.
Pas que l'istòria dels òmes.
Mas ne'n vesem ara, que la cara òrra...