Langue occitane et région de Toulouse

Uèi : amassada regionala de la cultura jos la presidéncia de Martin Malvy.

Que se debanèt jol's capitèl de la Granaria de Balma :

Que de nòu?

Que l'Estat ven de tirar las resorgas de las regions, qu'an pas mai de dreches ambe las talhas..

Que totas las accions engatjadas seràn perseguidas.

Se parlèt de teatre , d' espectacle viudant , d'ajuda al cinemà, d'escalpraduras , d'exposicions, e de passatge al numerica . Se parlèt tanben de l'ensenhament de la musica.

Se parlèt enfin d'occitan, tres segondas d'occitan, ( de la fin de l'occitan?) d'escòla , per soslinhar l'ajudar a l'ensenhament a la lenga d'òc .

Me pareguèt pas gaire convencut, lo president . Revertava una mesura d'acompanhament dusca a la mòrt

Nos daissèt a miègjorn, que deviá rescontrar Montoya , le president de Catalonha

Espèri que li diguèt : plan venguda senhor Montoya al còr bategant d'Occitània . E non pas , França , medalha d'òr des dreits de l'omenèl, de la feme, e dels immigrats, es gaujosa de vos convidar.

Mas o pòdi pas dire. Qu'ai pas cap d'idèa de l'òme.

Auriá tanben pogut cridar

Sénher Montoya : sabètz pas lo miracle , que dins França i a des lengas minoritàrias. E ben França o notèt dins sa constitucion. Es pas bèla França tèrra de libertat? E nosautres, sénher Montoya , dins Miègjorn Pirenèus venem de donar 1 milion d'euros per saubar lo patés... Es a dire la mitat d'un eurò per estajant . Un esfòrç qu'es pas de creire ....

Visca la cultura , visca la lenga d'òc e visca la diversitat franchimanda e europenca.

Mas que benlèu m'engani....

Sens cap de volontat de mai. Sem forçats de comprendre que la lenga d'òc es venguda una mena de missanta consciéncia , sabètz la que fòrça d'elegits, de manténer un malaut, per pas dire un vièlh, viudant ambe l'ajuda clinica de las alenadas artificialas o d'un SAMU quitament prefectoral.

Òc quitament a la cara de l'UE. Per se netejar las mans a la lèu lèu... Per pas se trapar la vergonha.

Elegits que son pas , que las monacas , de sas representacions popularas, e las ombras de sa desirança d'eternitat.

Ajuda..... per èstre pas lo que nos clavarà las parpèlas... Que sia aprèp un tan longa subrevida mortala ambe un rei vengut del nòrd...O que sia per afogament , estrambòrd de democracia , de la diversitat vertadièra?

O França , al cap, lo país uniformisat ...

Monin

Aqu�s un monin , occitan benl�u de naissen�a , qu'escriu , dins un arbre polit. Aqu�s un brave monin dins lo darri�r arbre del b�sc primari del mi�gjorn. La for�st d'origina, d'Adam e d'Eva, las doas penecas que nos fagu�ron cabu�ar dins l'inf�rn, sonque sabem pas mai se l'inf�rn es definitiu , se nos esp�ra amont e de vegadas se lo c�l es pas una engana de mai, pels paures n�cis. La for�st que crem�t fa b�l briu...
Que dins lo n�stre mi�gjorn , la gl�isa nos fagu�t caminar per un camin sens p�iras... No'sn dem�ra un c�la de jacobins, qu' udolon de Paris, que se creson de trobar son eternitat dins n�stra pichonesa, e la pr�va de sa grandor dins lo n�stre non ren .
Aqu�s un monin senat, sapien�os, saberut , dub�rt, mondin. Per exemple li vendr� pas jamai l'id�a de se daissar anar, rap�rt a las leis de la natura que comandan lo c�s . Mas se tr�ba qu'amb lo vielhum endura patir�s e que trima com' un diable per davalar de l'arbre. E doncas oblida mantuns c�ps de davalar per anar se far las petas. Per exemple doncas dis�m , li arriba, per cas de foira, de cagar de tota enau�ada .
Non lo monin ne fagu�t lo torn de tot. E per cagar aqu�s � meteis que de l'escupit , coma o dison los arabis , cal pas escupir contr'al vent. Cal pas cagar del naut d'un pin del s�gle passat .
Encara que lo prov�rbis arabi explica melhor lo detalh de la condicion umana. Universaliste d'un biais? Un �me sol sus un cam�l que tra�a cap davant , al gal�p, cap a l'aurassa de sabla , que va li rasclar la p�l dusca l'�s. E qu' imagin�ria de gromelar aqu� davant. Un falord qu�.
Lo monin din son arbre se troba representar lo biais de viure de l'�me blanc, tot de son mespr�s , de sa teunesa, e de las seunas certituds. L'europenc que pensa prigond, qu'escriu per l'umanitat, e los s�gles venents, que desliura de messatges plonds a l'umanitat, levat que sas messorgas rev�rtan mantuns c�ps d' escobilhas , las que tomban de la cima del pin.
Que tot aqu� fenir� per nos petar al nas.

Moralitat: benl�u que lo monin d�u pas montar al cap de l'arbre , benl�u que l'�me davala pas de l'arbre e que lo monin es pas de la familha...

Benl�u que l'�me es pas dinhe de dem�rar dins l'arbre ambe lo monin.