Poèta
Al sulh del portal d’una Tèrra acabada
Tre lo pòrgue passat d’un òrt enfestolit
Nos sem atropelats tala una molonada
De l’univèrs estrèch, d’un païs aflaquit.
Lo cortègi degalhat, ufanos dels pacans
Ausèron pas sonque, se sarrar las mans.
Caminèri dapasset , tot de negre vestit
Se calèron cridas, tintamaras,o paraulas
Chut l’Ataüc traversèt al païs d'Aliscans.
Sol a la pòrta, lo sèu can l’esperava.
Sens pensar de quitar, sa taca de solèlh
Es lo darrièr salud per nos trobar d’amassa ?
Per qual dire lo ben que nos pensam de tu.
Mentre que l’Ataüc craïnan sus lo gravàs
Nifla que l’èr tebès nòl una odor de mèlh
Entre qu’al cèl neblos vòlon de corbatas,
Venètz prècha l’aujòl sietatz vos a la taula !
Mas de qualas parlèt?
De barèna , de maubre, ombradas d’una crotz ?
Promessas, enganas, messorgas o cridas
Damne , ajatz pas paur,vos prègui,sarratz vos
Paraulas nibolosas que donan la pepida
Pas qu’a la copa beure sa gota d’amarun.
Un jorn, lèu parlarai d’un païs de mistèri.
Disia per s’espetar de rire ambe cadun
Primièra o seconda classa ;
E tot passa e tot lassa
La vida: ‘quò’s pas qu’un viatge pel cementèri.
Una Tèrra raspuda ficada de cipressièrs.
M’espanti de ressegar : «la vida qun mistèri ! »;
Alara que senhòrèja, lo monde rebrossièr
Dis qu’al còr bategant tindara lo revotge
Para me lo calumèl , galata me de vin roge
Escampar dusca’l cèl còdolets e caladas .
Caser los fruches madurs de l’estelada
Apialat a las lausas , per passat deman.
Ròsa roja a la boca , o ulhèt a la mans.
Mas te n’es anat …
Una cigala trissa son cant.
« qual s’enanèt uèi ? »
« Savi pas, un poèta se dis »
Respond un grèlh.
« qu’es aquel parladis ? »
« Paraula d’occitan »
« d’ oquitan ? »
« çò que dison… »
« oc… »
« A »
