Juliana Fraysse o Calelhon

Poësia de la debuta de la naissença
de Calèlhon ,
Poètessa granda
mai oblidada dels poètas de l'Occitania.
Per de qué?
Que cadun apararià sa capela?
Que serià pas de creire...
Per n'escotar un tròç clicatz e zo
aici sus
Lo poèma se sona "ora soscaira" aquò's trasegut del Canta Grèlh de junh 1996 .

L'ora occitana. Paris e lo desert françes

Sembla plan que tinda l'ora occitana.
S'ausis de votz gaire amistadosas. Vesem puntejar los sinhes d'une remesa en question de la decentralisacion . Que Paris vòl pas ren donar. Al contrari vòl tornar trapar las comandas.
E que nos dison que la lenga , pas pus qu'Occitania existisson pas .
Seràn de mai en mai nombrosas aquelas votz de la "diversitat" françèsa , per nos remembrar que sem pas res nosautres, e que l'universalime françès dèu demorar la tòca finala, per totes los pòbles de la creacion.
Coma los sinhes d'una reaccion anti-occitane , (anti lengas-"regionalas")s'amolonon de pertot , cal comprendre qu'es una brave sinhal per nosautres e, que l'occitan pruritz a un fum de monde.
Cal dire que per maites occitans l'exiténcia de polids servicis publics , d'una éducacion a gratis , e d'un sistème de santat exemplari , èran la prova, dusca ara, de la superioritat republicana. Servicis nacionals que faguèron naisser un estacament prigond e sai que justificat . Aquò's la rason que los occitanistes prechèron per ren , quitament dins lo voide, sens capitar de tirar lo pòble de son costat . Ara avem ambe los liberals , lo capitalisme trionflant, que capviran tot, e vendon totes los "joièls" de la "nacion" .
A mai las darrièras entreprèsas mièjornalas ancestralas clavan . Lo desèrt economica que ganha de pertot .

Aquò's la fin del sistème de l'unitat polida , establida sus l'existéncia d'interests comuns . Deman caldrà pagar, cadun de son sicap , de sas possibilitats , per la santat, l'escòla , la retirada ...
Quala serà la reaccion de l'occitan mejan ( e amai de totes los autres "regionals" de la "nacion" bretons, catalans, bascs , còrses, creòles , neerlandèses, alsacians, .... ) dabant aquel terratremol de las sias valors..? Se veirà lèu que i a pas que Paris dins l'exagòna e qualques pòles segondaris coma d'oasis al Sahara.
Aquò's lo '"challenge" dels jacobins universalistes franchimands que siàn de l'UMP o del PS , mudats dins las annadas 90 , en liberals convincuts de la superioritat dels mercats ...
La tòca: nos far engolar que i a ren de cambiat al païs dels drèches de l'òme. Que Paris es çò de melhor.

Mas lo rei es nud.

estacion Joan Jaures

Aici lo pòste d'agachaire, de l'ostal de la comuna, puslèu lo luòc privilegiat del conse de la comuna de Tolosa . Sus la teulada , vesètz pas aquel cloquièròt, entre las cheminèas, non? Agachatz menimosament . Cal clicar sus la fotò, la segonda .  Oc , l'avetz vist? Lo pòst de Cohen es aqui, mas dabant  èra lo de Moudenc ( còp de capèl, per lo que  bastiguèt l'ostal d'Occitania),   dabant encara èra lo pòst del Doste Blazy, (l'òme qu'enganèt  Bayrou en arribant de Lorda,   qu'un còp  volguèsse trapar la polida ciutat mondina, lo Bayrou,    e encara dabant, lo pòst de l'òme de la diversitat audiovisuala sonat Baudis , (de paire en filh), un socialiste dabant l'ora, e quitament aprèp l'ora, ( es a dire pas cap socialiste)  que capitèt de  donar pas cap de cadena de tele, de radio, de ren, per la nòstra lenga , malgrat que lo tipe, presidèsse lo consèlh de l'audio-visual franchimand , de la francofonia amenaçada, per dire , mas qu' escriguèt un libre sus Ramon , un còp arrendut a la retirada,  l'erois n'es  lo darrièr Rei del miètjorn ; qu'el, lo Baudis, lo trobèt  remirable. Un òme remirable lo rei Baudis , un còp èra, de l'audiovisual,  que sosquèt d'Occitania sens ren far. 

Cal saupre qu'a Tolosa , lo conse es forçat d'estajar dins aquel clapier estrech , redond , ofegant  l'estiu , sus lo teulat  cremat , mas que li dona una vista polida sus la vida de la citat . 

Per exemple zo pòd comptar lo nombre d'enfants e de dròllas que montan e dabalan del manètge , tanben zo pòd comptar las veituras que viran plaça Wilson, o quals se passèjan la nuèch dins la font del mitan , lo cuòl nud.  Tolosa es un vila vidanta , que gula de mai que mai fòrt contre la joventut que fa de bruch la nuèch .  Ven vièlha Tolosa, paures , mas  cal plan que  la joinessa frèlha dins los bartas se volon estre  gauchos, en tornant al  trabalh lo diluns, (e pagar las escotisons de las retiradas). Un acorchiment benlèu mas veritable .

Aqui çò milhor. L'estacion J Jaures entre l'annada J Jaures del païs de J Jaures.

Pas un mot d' occitan.

'quò's aital . Que  lo conse sia de drecha o d'esquerra cambia pas res, totjorn ça mèsme  . Vertat . Se pòd veire encara e totjorn.

La pròva que lo conse de Tolosa estatja dins la torronèla redonda , estrecha e caloruda l'estiu,  sus la teulada, de la plaça Wilson,  e que susvèlha tot de naut , per que l'occitan trauca pas jamai e que ren non cambie un jorn?

Avètz compres ! Jo tanben. 

Visca la francofonia amenaçada a Tolosa. Visca la diversitat amenaçada per l'occitan. Visca l'universalisme teorica e integral , (un pauc coma lo nudisme). 

Visca l'occitan "imaginaire "  afustat per un "trobador fabulos" e que permès de viure milhor lo sèu françès "nacionalisat d'un biais" entre que tot se denationalisa! O cal far .Un polid trip...Mas macarèl qu'es bèl lo païs dels drèches de l'òme e de la femna (qualques còps) , païs que renèga l'occitan, mas que permet la  burka... 

E visca lo mandcho...