los reis son de retorn.....

I avia pas que la lum d'un calelh, del clara brun,

Sus la plaça estrecha, plegada d'escurina e d'amarum.

Tombèron d' estelas atudadas de fum, e de tristesa

Coma las belugas d'un fuòc de cosina de joinesa.

A pron pena se los vegèri los fachilhièrs, estranhes

Ambe son cap emplenat de messorgas, mentre tant

Quora chucavi a la tia pèl las lagremas de sal, e d'escruma

Una gota feruna per cada pota, gelada dins sa rosal,

Coma la que te tomba, cada ser per son nadal de barena

Venètz , venètz monde, levatz per saludar; la copa plena

lo gòt, dusca 'l front sens ren nos avidar , ajudatz nos

Avètz pas que de capejar, los reis tornan a son poder

Que nos l'aviam, l'avèm cregut, mas butatz vos, nos dison,

A ma drecha los paures estequits , a l'esquèrra los nècis ,

Solide nos i deuriam trobar un jorn que l'autan bufa .

Ten coma dison los borgeses , los paures i sufís la pauresa ;

Ten lor dona un dèt e te prena lo braç e la camba, lo demai;

Comprenguèri que nos volián tornar a la nòstra bestiesa

L'ausiguèri parlar del plond de la cambra ,dins ma solesa .

Me levèri d'un saut per lo trapar al còl, sens agantar la rauba

Mas lo paure , enchifrenat de seda , se cambièt en cagaròl.

La morala d'aquela istòria es coma la vitz sens fin d'un potz.

A mai cercatz , a mai i trobatz los mejans de la libertat.