Le capitalisme nacionalisat

Vivem una epòca meravilhosa.
Que fa gaire se passava pas un jorn a la tele , sens qu'un tipe fòrça saberut venguesse nos explicar la superioritat del MERCAT.
Minc, Attali , Attala, los montanhards son aqui.
Lo mercat es milhor, lo privat a pas cap besonh de degun. Lo privat aquò's bon. Public val ren.
L'estat? : DEFORA.
Al punt que d'unes prechavan pas que per tot privatisar ; l'escòla, la religion , la policia , l'armada .... e qualques còps las femnas ( veire lo cas de la poligamia dins Arabia Saodita e païses islamics )
Totes los savantasses bufan . Quna paur!
Que Bush qu'es pas comuniste pareis, praquò ven de los sauvar de la roïna en donant, 2000 miliards de dollars de la saqueta del contribuable.
Que l'esquèrra françèsa que fa bel temps i a, las daissèt tombadas las nacionalisacions, en se disent, que i a pas cap que los ases que cambian pas d'idèa, se'n trova complètament capvirats. J Lang joga de la trompeta , Stauss Khan vòl nacionalisar lo FMI , Martina Aubry vòl privatisar Lille e Delanoèl vòl que lo grand Paris arriba dusca Londre per trapar los JO de 2013.
Benlèu que ten un gène de Stalin , lo Bush . Que même Spielberg gausèt pas d'imaginar un tal geste. 2000 miliards de las talhas, los americans qu'an pas encara de Secu , que nosautres serem lèu parièrs , van lor explicar un còp de mai que cal ajudar los panaires.

Visca la vida, tot es possible.

Que lo cuòl nos graumilhèja
Caminarèm en camisas

diguèt J Bodon

Urosament que lo françès es mai aluserpit , lo pòble lo mai inteligent de la Tèrra

Brèu lo monde liure es sauvat per la tecnica chinèsa plan coneguda dels françèses que pòd se resumir aital: privatisar los beneficis e nacionalisar las perdas. (exemple ELF)
Lo malauta serà garis? N'i aurà pron de miliards? Sabi pas.
Mas que soi segur que se passarà pas tres mèses sens que los meteisses nos tornon dire , sens tremolar e sens vergonha , que la lei del mercat dèu s'aplicar, que tot aquò èra pas qu'una palha sul camin dels progrès que , i a pas ren de milhor pels paures , subretot pels paures.... Que la lei del mercat aquò's la felicitat. Segur que per elses ,2000 miliards , i a pas ren de melhor.
E que tot dèu contunhar encara mai. E que tot contunhara i a pas de rason de cambiar quand òm es lo pòble lo pus rusat de la Tèrra. Qual ne'n podria dobtar?.

poèta

Poeta a la fenestra .

Lo poèta gaita lo monde e l'enauçada dels estornèls .
Ausis lo mormolh del monde , e lo resson d'une oblid. Lo poèta mira lo cèl que cambia de color e de forma, e lo monde que miran la tèrra. Dis que lo temps passa e que lo monde vòl pas se virar cap a sa fugida. Lo monde vòl se carrar. Arriva quand tot va mal que lo monde tua lo poèta, que degun s'agrada pas de veire la Tèrra torna quand lo monde ensatja de se tenir drèch e de marchar , que crenh de tombar lo monde, pensatz un pauc, ambe la tèrra que fa 40000 qm en 24 oras .
Mas, vivant, qu'alara i a un poèta novèl que torna prendre la cançon per dire al monde, que sab pas çò que s'endeven lo temps , los raisves, los òmes quand se'n van totes endacom mai, que lo monde es òrre mantuns còps e patalin e patalan. E lo monde qu'enrabian de la dicha del poète.
E l'autre contunha e agacha pel fenestron dusc'al moment onte , ambe lo vièlhum s'acrenca sonque son retrach dabant lo trauquet que dona sus lo monde. E que vòl far creire qu'es totjorn aqui , l'uèlh viu, a l'espera. E lo monde ven l'arregardar lo retrach , coma fa ambe la Joconde que risolèja de contunh, e se dison lo monde:
- " quna idèa curiosa que de démorar aital sens artelhar , lo nas al ras de la fenèstra, levat drèch, sens pus parlar al monde, qu'es bèl aquel poète de se calar aital aprèp çò qu'escriguèt al temps del joventum" .
La vertat me la diguèt un poète.
Que sai que lo poète vòl pas , subretot , se far "aver" .
Aital que reverta lo passatgièr de la crosièra, que vòl aprofeichar d'a fons, pel prètz de la plaça, o benlèu, que sembla un clandestin que pana las imatjas, per son libre comol d'imatjas, que d'unes còps, sonque vòl pas mostrar als quites autres poètes, que li fan coco de sa fenèstra elses tanben, de la paur d'esser panat o que li mascanhan tot.
Pauc a chau pauc, ambe lo lassitge, que ten a pron pena, l'uèlh dubèrt, dusca'l cap del viatge, tot en tremolant de paur , coma los autres, mas que capitarà benlèu de morir benastruc entre los amics de la familha apatrida dels poètes, sovenirs e papèls, e tiradors comols d'istòrias desconegudas e d'escriches inacabats, per un pantais de vida ...
Aqui çò que diguèt lo poèta:

O crèsi que lo poète es pas qu' un òme qu'ensatja de n'estre un?

Occitanas 2008 de Mureth

Benoit es arrivat , mas aprèp d'estre anat a Paris.
Vendrà pas a Mureth ont i aguèt un dels mai grands chaple aprèp Besièrs.
Temps ancian , sovenirs fals, de veire.
Per que parlar d'istòria anciana.
Mas per que se remembrar d'unes chaples e pas los autres?
Que per un enfant qu'un chaple sia de 1213 o de 1830 o de 1942 aquò's çà mèsme non?
D'unes dison que cal oblidar mas pas tot. Ièu crèsi qu'oblidèm tròp de malastres e qu'aquò's causa que tot torna un jorn.
E que cal pas oblidar.
Que Nicolas volia son grand espectacle françès .
França filha ainada de la gleisa.
França laïca mas positiua? mai religiosa? , tornar ensenhar la religion a l'escòla laïca ? brèu dubrir tornamai las pòrtas, a tot çò qu'avem metut dos sègles per nos n'en desempegar . Nicola finirà Cardenal sai que.
Ambe Nicolas los mots volon plus ren dire, laïca positiua vòl dire religion a l'escòla laïca, vòl dire escòla ont França torna trobar la religion. La mòrt es la vida. Lo roge ven negre. Nicolas es comunista , socialista , liberal , capitaliste de tendencia mediatic
Vertat que Roma donèt Occitania a França. Qu' Occitania trabalhèt d'ara endavant gaire plus que la grandor de Paris. Castels de la Leira, Lovre , avengudas d'Haussman, metro e tot lo demai... L'engenh françès de tot panar e de cridar a l'engenh del panaire panat.
Fa gaire se diguèt sus França Cultura qu'i avia de Papas qu'avian d'enfants.
E mème qu' un filh de Papa venguèt Papa.
Coma un filh de patron. Qu'aquò's pas de creire.
Fa bel temps qu'i a pas agut de miracle a Lorda e que levat la Verja Maria que parlèt occitan a Bernadeta, Dius dèu pas aver tant qu'aquò enveja de se mesclar de los afars dels òmes, e que faguèt pas gaire de sinhes dempuèi....
Consi Roma pòd esperar se far perdonar los pecats òrras dels temps passats?
A mai consi los caps de las religions poderosas, podon esperar que lor Diu lor perdonara un jorn totes los mòrts de las guèrras de religion , las solas guèrras que separan los òmes per totjorn en fasent naisser una asirança prigonda que ren pòd entamenar. Las guèrras de religion si òm i regarda son las solas guèrras.
Que se troba auèi que son las guèrras de religions que fan encara uèi mai que mai de victimes.
Que fa que seguirem totes lo meteis camin , es a dire qu'anirèm totes al Paradis . Coma o cantèt Polnareff.

Clemença Isaure e Omar Khayyam

Oda a Omar Khayam.

De Calelhon Mèstre en gai saber

O vièlh Omar Kayyam, meravilhos trobaire.

d'une tèrra luenhtana e d'un temps avalit,.

quora , dins l'òrt en flor, venias a jorn falit.

cantar lo vin , la gau e l'amor fadejaire,.


Te figuravas pas que ta libra cançon,.

la cançon de ton còr, amorosa e leugièra,.

trobaria dins mila ans un frairenal resson,.

amar e doç relais dins una arma estrangièra..


Soi venguda ambe tu , dins l'òrt comol de lum,.

per culir doçament ambe de mans fervorosas,.

las flors de voluptat , las ròsas ardorosas,.

las alenar , e me pintar de lor perfum..


Mas pòtas an volgut tastar lo vin que crama,.

lo vin fòrt del plaser emplenant ton gobèl,.

veire se sentissiai aquel gauch subrebèl.

a ne poder enfin repasimar mon arma..


Mas la flor del rosièr plan viste se passis,.

la copa del plaser , se tròba lèu virada,.

e lo gauch sensual al terrenc paradis,.

dura, com' lo matin , lo temps d'una aubièrada..


Tant guerdonat per Cupidon, ò vièlh Omar,.

ton paure còr uman , cal que sempre consire,.

e crèsi qu'as beugut lo desesper amar.

dins la gòt de Bacus que lèvas ambe un rire..


"Pan es mòrt! Pan es mòrt! " l'as ausit aquel clam.

que dins lo ser antic emplenèt lo campèstre.

Tas mesolas an tressalit , Omar Khayyam,.

e, l'esperit trebol, cèrcas un autre Mèstre..


Assetat a l'abroa d'aquel gorg celestial,.

ont fura ton agach saberut d'astronome,.

sens poder definir, lo Secret eternal,.

en jurant, as cridat ton torment de paure òme..


Trobaire , bèl temps a, la generosa mòrt,.

en desliurant ton esperit li botèt d'alas,.

e durbiguèt per el las pòrtas d'aquel òrt.

ont florisson las solas ròsas imortalas..


Mas l'afogat torment que rosiguèt ton còr,.

ta Musa l'escampèt en flors de poesia,.

e me plai d'alucar mon Raive a ton lum d'òr..

en levant ambe tu la Copa d'ambrosïa..


Solament , dabant de beure a ton gòt ardoros,.

l'embrianganta licor de voluptat pagana,.

li jitèri dedins l'anèl misterios,.

l'anel d'òr de mon gauch e de ma Fe crestiana..


Aital aurai poscut , ò bel encantador,.

ausir ton planh d'amor , d'umana desirença ,.

e respondre a ton cant liric de trobador,.

tot en gardant al còr la diusenca esperença..


Tanben , aqueste ser , d'estelas mirgalhat,.

d'abòrd qu'un rossinhòl dins la nuèch esmoguda,.

en nòtas de cristal canta sos "Rubayyat",.

al òrt moste e florit soleta soi venguda.


Pensativa , asetada al l'abròa del camin,.

ont la Luna a pausat son pèd nus sus la mosa,.

e l'òrle lumenos de sa rauba de lin,.

a mon còr consiros ta remembrença doça..


Mon arma bateganta al ritme armonios.

de l'amoros reclam de ta lira luenhtana,.

Omar Khayyam per tu , dins la ser ardorosa,.

lèvi , com una Copa , una ròsa occitana.

Calelhon una granda poetèssa oblidada.

Georgia 2008 o Cuba 1961 bis repetita.

Aladonc se trobèt que n'ia gaire, nòstre rei faguèt un grand viatge , per parliquejar ambe l'emperor d'un autre grand païs del pòle nòrd . Lo qual venia d'agantar tot viu un païs del pichot que fasia pas que tremola de la majofa, sus lo dabant de la scena internacionala , que volia el tanben , e tot a l'encòp, una reconeissança , de l'argent mème se per aquò far , li caliar daissar aplèchar a las frontièras , qualquas detzenadas de fusadas , viradas cap al nòrd Oc , oficialament per s'aparar d'una ataca dels Inuits, dels Coreans , dels Papos , veire dels Iranians .
L'emperor del Monde Liure tirava las cordelas dins l'esquina . El avia tot d' i ganhar. Qu'avia mai que mai besonh de pétròli. Al pieger podia petar una guèrra e qu'elses serian aqui per tot rebastir. Al pus mendre ne'n sortiria una asirança sens parièra entre dos pòbles venguts enemics.
Mas l'emperor del Nòrd tapèt del punh sus la taula. E nòstre rei qu'èra de la partida tre lo prumièr jorn se pausèt en òme de patz segon lo scenari d' Al TEATRE AQUESTE SER
Que tot aquò sentia a merda. Que la França devia se far perdonar la sia desobediença de la seconda guèrra contra un autre rei empetròlescat, penjat n'i a gaire davant la tele de Big Brother, barbut sonat Sadam, e grand amic de nostre ex rei , que me sovenga grand amator de caps de vedèls. Païs invasit segon lo meteis biais sens arren demandar a degun.
Brèu coma l'emperor Bushus II manquèt son còp, èra previst tre la debuta , que nòstre rei ensajaria de sauvar la mèsa en parlant al nom de l'Euròpa, en realitat, coma pròva de la sia nòva volontat d'èstre dusca òra e endavant lo novèl mai grand leca cuòl; del monde occidental. Ròtle tengut dusc'ara per lo rei fòrça socialò-liberalò- capitalò-mondialiste, dels British .
Ne'n son ara al punt ont los nòstres medias , nos assadolan de contes de tota mena , alara que s'agissia siplement d'installar de basas de fusadas en Georgia , puèi en Ukraina , per assegurar lo transpòrt del petròli d'Azerbaïjan en tota securitat. De segur que los Georgians tenon lo drèch de causir çò que lor agrada. Mas cal reconeisser als autres lo drèch de pas se daissar afustar sens ren dire non?
Sovenètz vos de Cuba lo triomfle del Monde Liure en 1961; Krutchev forçat de tirar las fusadas e JFK qu'uflava lo pitre( coma l'Angel Blanc) a la fin de la partida de catch o de pòqer.
Mas se las fusadas se troban ja dins Polonha , o Tchekia o Lituania aquò's normal... Sens comentari.
Fai pas als autres çò que vòls pas qu'òm te faga a tu.... ( Amen)
Cò qu'avem capitat ara aquò's que l"emperador Russe mestrèja las rotas del pétròli de la mer Caspiana, cò que mancara pas de donar d'idèas a d'autres, Iran, Talibans e autres calucs.
Tot aquò fan los Chineses uros , elses que podon se trachar coma cal del Tibet sens que degun bolega l'artèlh. E quiton pas d'arrider dempuèi los chinèses, vivant.
Visca la republica , visca la França....
Anem enfants de la patria , anem minjar de saucissòt
Mas caldria pas que BushII nos carga d'un ròtle novèl ont s'agiria lèu de donar sa pèl per el o son eiritièr...
Mas me dirètz es jà arribat de se far crebar la coana per ren que uèi avem pas encara lo drèch primièr a la nòstra lenga...

Edoitge es pas gascona

Ara qu'ensatjem de remontar dins lo temps per trobar los aujòls de Clemença Isaura e de far l'aubre genealogica. 

Mas qu'es pas aisit. 

Ai trobat un escrich de sembla gascon , de las arquius vaticanas que mòstri tal qu'ac trobèt.

Aci ua aujòla de Clemença Isauriatra que i vivia dins Henicia.

Prauba era que passèt un camin sens peiras. 

Se maridèt dab lo  hrair a Mitridate II , el medish  re re re re re re re grand d'un Nicolaièvitch , un Magiar que capitèt de vener rei emperador de la tribu  soada television franca , un pòble meishant venut del Nòrd que pantaishava pas que de minjar's tot davant el, la quitia èrba . Mas qu'ei pas lo subjet.

Per aquò far , montèron un fiquièr , escalprat sus tèrra cuèita ,que se sonava Edoitge e que fèt que saben totes lei que dison mau dins son esquina.

Coma èran maites e maites  lo rei emperador te hèt èscampar hòra e hèra , un hotralet d'òmenòt , responsable de la securitat dins Còrsa.

Per causa que de hilhs de puta  èran entrats en çò d'un ami seu  per empescar de bastir ua casa mei grana.

Que, vivant; amenatjas't , d'èstre polid senon te van hicat  dab los autes . Mefi: Que vas gahar la mòrt hòla ! .

Adara es qu'entenom  dehòra un arrueit deus grans?

Non ;  qu'em completament al cap de l'aflaquiment. E i a  arren de far. Pòble crebat, budèls estripats al so.

Praube qu'ei  lhèu òra gascona e occitana!

Parlar gascon.

-Lo vòste hilh que sauneja a continuar. Ne'ns planhem pas d'eth, non! N'ei pas d'aqueths trebatents qui ns'embèstian deu matin dinc au ser, non! Qu'ei un mainat maset , tostemps au canton de la grana frinèsta, mes ne hé pas arren, çò qui s'apèra arren! Ne'u va pas l'escòla ! Que s'estima mei lo dehòra , lo cèu , la mar, lo pòrt e los batèus! E çò qui i pòt trobar acerà? Qu'ac voleri saber!
Mamà que n'avo ua vergonha de las peludas. Non m'espiava pas, qu'arregaitava lo Casalet , en tocar e arretocar la soa saca...
-Que'm sembla que se continua atau en C M2 , non poderà pas entrar en sheisau... Na Milagros-Tena , que'm sembla mei rasonable de'u har redoblar... Atau lhèu e s'ac virarà de plan... C'acabè lo Casalet.
Mamà que's carè e qu'a acceptè tot en capbaishar drin. Que hasé Hèra de cahor! Eths que sudavan e jo tanben. Qu'espiavi las meas espartenhas negras e provassudas . Qu'èra a la fin deu mes de junh de l'an passat , quan commencèn los purmèrs atemptats nueitius...
Nat mot. Nat gèste. Mamà que'n bohè en devarant los escalèrs deu segond solèr dinc a l'acès escur de la cort. Que ns'amanagèm de partir tau noste Arsenal. Be marchava viste, qu'èra lhèu tà's har passar la malicia o tà non pas cridà'm.

L'Ora de Partir de S Javaloyès edicions reclams...

candela gascona

Aqueste matin de cap a sèt òras, quan ei entrada a Maison Plasserat , que portava lo pan fresc d'en çò de Larquièr, e tota la maionada que dromiva; mes jo que l'èi entenuda a marchar, a parlar dab lo Pèir. Qu'ei a plaser de la crampa ... Deu repaus estant , assedut suu darrèr gradèr, qu'èi hèit aurelha:
-La vielha qu'ei mòrta e qu'èra hòla! Adara , lo pair que'n vad! ç'a dit lo Pèir.
Qu'an batalat drin , puish que son entrats a la crampa d'ensatjatge ... Bruts de pelha , sospirs , los medishs qui hasè la dauna nuda d'aquera puta de nueit de 1957! Qu'an barrat la pòrta shens la clavar ... Alavetz , qu'ei baishat los escalèrs e que'm soi hicat au ras de la cosinèra que arronava . Qu'èi hicat la lèit fresca de Barnabèu a cauhar , e qu'èi lejut... Na Pèirauba qu'a dit "causas hòlas"- qu'èra l'expression de Mailis - qu'a arridut a bèlhs còps , e sospirar com las gojatas qui anavan taus comuns de Chez Liline , lo bar de l'embaish de La Casa de los Judios:
-dèisha, dèisha, Peiròt qu'ès de la pèth de Cohet , dèisha donc...
Un silenci , puish que s'i ei tornada :
-Dèisha , ven , sias brave , quer poden baishar adara!

Pèir qu'ei sortit de pos de la pèça . Lhèu e m'a entenut , lhèu ei aqueste hilh de puta de gat que a hèit ua peguessa? Que m'a vist au canton caut de la cosina, dab lo men libe... Qu'èra arroi , òc arroi , com un qui s'estosse hèit gahar peu Barratat
.
-A qué hès aci ? B'ès matièr! N'ès pas fatigat o qué?
-Non , que non , que hè bon aci tà léger, que hé hèra bon!

Extrach de l'Ora de partir de S Javaloyès

lettra d'un piopio

Exposicion universala 1855 Paris V Gelu

La paraula de V Gelu aprèp la vesita de l'exposicion universala de Paris de 1855 son premonitòris del sicut actual .

E encara semble l'evolucion es pas encara al bot....

De legir Nouvè Grane de V Gelu trabalh de G Goiran de l'Universita de Provença

A perpaus de la mecanisacion de l’agricultura e de la vesita a l’esposicion universala de 1855 a Paris

« Ara se li vitz clar dins lei brutei messonjàs(messorgas) dei gròssei manufacturas dei entreprenors gavats. Comptant sus sei belei promessas, d’armadas entieras de maluròs estorneus si son vengudas gitar sus d’aquelei grands chantiers ; mai en ren de temps lo grand chantier es devengut campàs., plen d’avausses , d’argielàs emé d’òrtigas. Jan –fai-tot que l’es encadenat, si li tirassa e li fa musa, emé lei dents lòngas , sieis mes de l’an !...

Aquò son de cavas(causas) que raton pas jamai . Es un fet clar coma lo jorn e conoissut de chascun ara perqué se’n vist la pròva de pertot ! Païs de mecanica, païs de misèria ; païs de bassessa, de bruticia e de crimis. Lei riches li venon fòrça richa riches ; mai lo paure monde l’atròva pas d’aiga a boara . Dins aquelei grands centres de fabricas e de trafics, arriba totjornun moment monte tot lo ben a passat entre mans de quauquei grands-gosiers ; perque l’òme alterat de fòrtuna ,au mai beu, au mai a de set!... Aquelei Gargantuans pòdon pas si gavar ensin fins qu’ais uelhs sensa que tot lo restant dei gents vengue mandianalaha pus maloroà que lei peiras de la grand rota... E alòr resta plus degun entremitan : a la plaça dau bònur veritable...

Per lo paure que capita plus de minjar:

D’aquela maniera lei victimas de la vapor ede l’engranagi sabòn dau mens en que se’n tenir sus lei sentiments de sei mestres ; sabon que li gardon lei madraires d’escuts (los manejaires d’escuts), lei princes de la fabricas. . E quand l’ovrièr paure e lo fabricant riche si mòstron sospichòs e enverinats l’un còntra l’autre , tant vum coma l’autre son dins la reson de son pròpre drech. Solament la blança entre elei es jamai drecha quand la justicia dei jugis s’en mela!...

Aumens se degun lei galejavan dins sa miseria , aquelei forçats de l’atelier!... Lei mestres sensa fegi deurriàn fremir de veire sa chorma( sa còla) tant bassa e tant sotieva ; e s’amuson a li faire de prònes ( prèchas ) !... L’ama li trambla pas d’escrasar la paurilha ; e puei ti diran sensa crenta au premier mandiant vengut qu’aurà jamai poscut trachir maugrat son coragi, sa bona volontat , son bon c{or e sa fòrça : “ fai coma ièu ; susa, maluros , e survendràs ! Lo travalh es totjorn lo paire de la fòrtuna!... O! Que nani ! qu’es pas lo tot de susar !... Lo trabalh a fòrça enfants bastards!... “ Aquò va selon!... Se en fòrça travalhant si venia fòrça riche , leis ais (ases) portarian lo bast(la carga) d’òr!...

E per la Borsa:

“ Vòstra borsa a degalhat la França jusqu’a l’òsse , e sens remissien . Es venguda faire liqueta au travalhador qu’avia lo mai d’estomac , per acampar quauquei sòus a la longa e a la fòrça dau ponhet . Es venguda l’ensinhar qu’era un beligàs de ramar quaranta ans sensa espoar, de veire arrondir son molonet , quand , ren qu’au simple trafic d’aquelei assignats , disn un solet mes , e meme mens , si podià faire una richissima fòrtuna en va prenent a l’aise!...

Kleminssa Hysaurias

Auèi que nòstra lenga es pas que l'ombra de çò que foguèt un còp èra, D'unes òmes braves an volgut l'aparar del vièlhum e de l'oblid. L'an escricha a l'article 75 , al paragrafe 3 de l'alinéa 2 del tresen capitol de la ochenta pagina , que dubris un nòta de bas d'envètg ambe las remarcas , vergonhosas a l'estampaire   , fuèlhet mobil   que se pòd destacar , per escriure quicòm  se l'envètja vos ven , ont tot simplament gredonar se per astre n'avem ren jos la man per o far , pel cas onte seriatz a las rendas als comuns.

Mas çò que saviatz pas nòstres aparaires corajos, es qu'entre que França s'asinhalava al monde , coma de costuma, tal l' astre cobesut  de la democracia , dels drèches de l'òme e qualques còps de la femna, e ben qualques cercaires israelians, de l'universitat de Tel Aviv , en furgant la terra sus l'iscla de Citèra , trobèron una citara , e un parelh de crotales( de mena de campanetas)  .  Pareis de ren , veire. 

Quand l'un del saventas alisèt lo margue de la citara , sautèt com'un cabrit, tal un falord. Son companh l'agachèt de la coa de l'uèlh en se disent que lo paure , sai qu'èra madur per la retirada(plaça als joves) .  Mas l'autre mormolhejèt quicòm en mostrant la citara.   Lo companh auçèt las espatlas d'un gèst fataliste e toquèt el tanben. E tanben faguèt la cabriòla coma un gusaras . E coma quitèt pas de tener lo margue , quitèt pus de dansar.  

A la fin tombèt estavanit .

Al revèlh, diguèt a l'autre que lo cresia al darrièr badalh: e ben paure qu'èri estat dansar coma jamai , ambe una joinessa , t'a prometi   que savia i far  la mandra. La filha se sonava Kleminssa Hysaurias , que lo tipe que s'i coneissia plan en ortografa  , per que venia de França , un païs que parla de mai en mai Anglès, mas qu'i coneis fòrça lo biais de tot emmesclar del punt de vist de l'ortografa. ( qu'uei, es pas de creire que i a en a que volon pas cap escriure dins lor lenga, françèsa,  per causa que trova qu'es pas lor lenga) Brèu  quand tornèt entre los viudants diguèt que la filha se sonava Isaure e qu'èra una rusadeta que li virèt la sang.

Quitèt la companhia  e refusèt d'aqui enlà de  contunhar son mestièr de grata-merda coma diguèt.

 Un matin partiguèt dins la montanha . Aquò's dos jorns pus tard que descubriguèron la despareguda de la citara . Las recercas per lo ( e la)  trovar  foguèron vanas.  Ren, ni mai ni fotre mai. 

Los autres se'n tornèron a Tel Aviv e lo daissèron ambe los grègis que se trufavon  de tota aquela còla de calucs, a las colhas pendantas.  Triste  de dire.

Enfin un jorn lo vejèron correr coma un conilh, al long de la pista de l'aeròpòrt, ambe la citara a la man . E dansava nud lo pauret.  Lo trapèron coma un parpalhòl al fialat. Sosriguèt bestiament .  

Que per astre un òme ausiguèt sas paraulas , totjorn çà mème:

-" o Clemença me fara crevar de plaser.... O Clemença me farà crevar de plaser. O que sias goluda...."

Se calèt l'infirmièr maltès , mas me las diguèt a ièu que viatjava  coma tota la tropelada de toristalha qu'emerda lo monde entièr l' estiu e l'ivern . 

Sul còp me diguèri ièu tanben qu'èra una pèrda per las scienças , puèi que lo tipe pareissia fotralament uros, puèi qu'avia degut veire quicòm de plan polid. Enfin un jorn  me prenguèt l'envèja urgenta d'escotar lo cant de Clemença, pas qu'un còp.  

Es aital que vendrà cabord ressegava la maire.  Es aital qu'o venguèri... 

 E dempuèi es ièu que furga dins lo clapas de l'iscla. 

Aqui dessus , esboçèri  lo pantais  doç que m'arriba de far pels chèstres a l'ombra d'un olivièr, dins la nolor de la farigola... 

Mas vos  cal saupre, que i a pas sonque de plaça per dos, sus aquel isclèta assucada de calorassa.

clemença al banh

A la sorga frèsca al fond del valat,
Tre l'alba lèvada dins l'aire gelat,
Los aucèls que gaitan sens la devinhar,
I a pas que lo pastre a se desuèlhar.
Qu' a la quitia vila que faria son tren,
Sens que cap de monde li trova d'engenh
Praquò qu'un còp pause son agach estranh
Per que lo monde quite de far son caganh
Plegada sonque dins son buf d'argent.
Per sa pèl nusa voldriam tornar jovent.
Tornamai èstre nen per se sarrar al sen
De borrilhs davalon en amagant mos pas.
De que serviria de trapar las plumas .
Que volan dins los rais del solèlh levant.
Deman fara bel temps , aura pas cap d'alena
Per teisser de ren , a sos vestits de reina,
Qu'un aucèl vengue pas la velar, de son ala.
Sai qu'un matin divenc que me faria reial.

Peire II d' ARAGON

Lo 12 setembre de 1213 a Mureth


Lo cronicaire Mathieu de Paris escriu :

Lo comte de Monfòrt aprenguèt per sos espions que lo Rei d'Aragon èra a mand de passar a taula e cridèt:
-" li donarai lo primièr plat."

E lo rei foguèt tuat dis Mathieu Paris dabant d'aver minjat tres bocadas de pan...

Pròva qu'esperava pas qu'aquò per atacar lo Simon e qu'aital trobèt rei desvestit (de sas armas), e dins l'impossibilitat de se preparar lèu per s' aparar el ambe sa mainada.
Onte es aquesta carga epica de la cavalria de Monfort?

crosada seguida

La crosada albigèse foguèt lo mejan de :
-matar la religion catara a l'ora o los preires catolics vivian dans l'estupre.
-far contre pès a l'emperador germanica, als angleses, qu'escotavan pas pus lo papa, e que rebalavan los pèds per far justament de .... "crosada" en Tèrra Santa.
Dins nòstre miètjorn, la gleisia avia d'a fons perdut pèds e armas sus las tèrras de Ramon e de Trencavel.
La naissença de la religion catara acompanhèt l'espelida de la poesia trobadorenca. La mòrt , los chaplas de la crosada sinhèt la fin de la civilsacion trobadorenca.
Occitania foguèt lo sol païs a generar una religion que sia pas importada d'Arabie o d'Asia.
La lutja spirituala de la gleisia se butava a l'argumentacion poderosa dels catars que se disian mai que mai Crestians, levat que disian tanben , qu'aquel monde malastros e òrre podia pas èstre una creacion de Dius .
N'avem encara la pròva auèi , cada jorn. Per prendre que lo darrièr grand chaple , lo del Tutsis dins Africa , qual catolica pòd explicar que tot sus tèrra es de la volontat divenca , mas qu'aquel crimi es pas l'òbra de Dius mas dels òmes? Antan consi explicar que la pesta sia envejada per Dius?
Se pòd pas explicar.
LOccitania ensajèt als sègles XII e XIII de se crear son estat ambe sa religion, diferent dels autres de l'Euròpa. Mas davant ela se levèt Innocent III (format a Paris e Cologne pareis). Es aital qu'una religion que prechava de longa la caritat causiguèt de sonar los lops e de los largar dins lo realme de Ramond VI de Tolosa. Rei e Oc senon, Consi sonar un espandi qu'anava de las Pirenèas a la Provença?
Es aital que lo Papa que prechava , l'amor, la pietat , la caritat, l'umilitat faguèt rajar lo sang entre cinquante ans, en demandant de sanhar tot un païs. Los crosats e tota la vermina en seguida, aroinèron un païs , cremèron , panèron violèron , e escupiguèron sus la civilisacion mai granda de l'Euròpa. De paucs vals nombroses se sarrèron per deraubar e tuar l'arma del païs.
Mème entre la guèrra hitlèrienne òm vejèt pas un tal chaple , una tala orror.
Los senhors tuats , las femnas violentadas e forçadas de se maridar ambe d'estrangièrs de raça, venguts del Nòrd. Epuracion etnica mas e a mai eliminacion genetica de la mèna "endecada". França i ganhèt un òrt mervilhos e la cresença futura que tenia vertadièrament un engenh universaliste naissent. Ren de ren, o benlèu, l'engenh de la mandra dins la galinièra oc! . Aquò's la gleisa que li demandèt , li permetèt e offriguèt las tèrras als tuaires en los assegurant del Paradis.
A mai los massacres dels innocents , cremèron maites e maites eretics.
Om pòd estimar la populacion dels païses concernits a 1 milion d'estajants benlèu mens . Fasètz lo compte . Simon de Monfort Gloucester e sas ajudas n'an tuat a quicòm pròche 15%. Que los istorians se basan , per establir lo nombre sus los estajants pròpris de la vila , mas oblidan totjorn que las populacions fugissian las armadas, que venian s'aparar als castèls tre lo Monfort nasejava.
Lo malastre s'arrestèt pas encara . Avian tuat mantuns còrses. Calia ara se trachar dels esprits. Foguèt lo trabalh de l'inquisicion entre 90 ans.
Coneissètz de païses que visquèron aital 50 ans de guèrras e 100 de policia dels esperits?
Un tal chaple real e spiritual, donèt a totes los estats d'Euròpa lo drèch de far pariièr de pertot dins lo monde. Qual ne parla d'aqueste ligam? l'Occitania èra abant l Inca, lo rei del Mali?, e totes los autres ... Mas ara aquò's contunha totjorn...

Lavaur e dòna Guiraude

A esquèrra Dona Guirauda jetada dins dins son potz per la fina flor de la cavalaria.
Ambe Lavaur la cavalaria franco germanico anglo borguinhonèsca capita una grandor sens parièra.
Qu'òm jutja:
Lo sèti ne' n finissia pas. Per un tunèl jos las muralhas , los assièjats venian cada nèch levar las fascinas que los paures crosats emplenavan los valats e pièger que tot , ensatjavan d'abrandar las maquinas de guèrra. Una de las sortidas faguèt rebutada mèsme, merce de la vèlha dels comtes alamands (merce mon Dius , jà l'Euròpa) La tropa de comtes Alamands èra importanta, es pas senhalada per los françèses que volon servar per elses lo meriti de la victòria,( per Inocent III, lo paure papa , mas es qu'èra tant Inocent qu'aquò?) praquò las sorgas germanicas parlan de crosat de Saxe, de Westphalie, de Frise comtes de Berg, de Julièrs ; e Leopold IV d'Austria ...
Françès e Alamands se comprenavan plan, sembla , pas cap de problème de parladis entre elses.

Donc aquela armada de la civilisacion euròpenca de l'Edat Mejan menava lo sièti de Lavaur, sens cap de malvolença . Que volian just l'argent e las femnas. Qual papa auria pogut dire de non?
E Simon va se mostrar pietados ambe los cavalièrs enemics.
Ne'n fa penjar un molon , ambe Aimery de Montreal , quatre vingt cavalièrs . Qu'aquò's melhor que de crebar ambe la tortura non? Mas trobèt que tot aquò anava pas pron lèu. Coma dis Belperron lo jacobin , autor del libre, la crosada contre los albigèses que troba de longa de l'engenh a Monfort, : la politica del l'aligança es passada de mòda... Coma i avia pas de temps de perdre , (que Simon de Monfort Gloucester es subrebookat) , pren pas lo temps de los penjar e donc los fa passar al fial de l'espasa.
Mas la fina flor de la cavalaria renegava de pas aver lo temps per s'amusar un pauc. Urosament trovèri la castelana , , une femna remirabla que parlava plan.
Començèron per la violentar los pòrcs.
Om reconeis aqui la noblèssa e la fina flor de la cristianitat Que fin finala aurian pogut la tuar bestialament sens qu'aprofiècha a degun .Mas non la tuèron mas aprèp.
Puèi la trapèron pèls pèds e pèls braces e la jitèron dins un pòtz , qu'aquèla gingolèt coma una anhèla , magina una vertadièra eretica que! " Dame Guiraude fut prise qui crie pleure et braille ..."

Per n'acabar ambe tot aquela caritat , emplènèron lo potz ambe de la calhassa , de ròcs . Mas qual dira se Jesus sofriguèt tant sus la crotz?
Lo demai es pas qu'un detalh tres cents a qautre cents "ereticas" foguèron condusits al brasal onte pròva qu'èran plan venguts de diables se jetèron sens renegar lor fe. Brèu un autre Orador sus Glana
L'istòria dis que " entre que fasian cremats un brave millierat de soldats e d'ereticas, Simon fasia recaptar lo pilhatge .
Quand a saber consi los crosats coneisson los eretics , qual o sauprà un jorn.
Per acabar cal legir un estrach dels estatuts de Pamias, ponduts per lo paure Simon. .. de Gloucester Monfort e sa putarassa Alica. .
Las tèrras panadas son donadas als franchimands D'Illedefrankreich.
Entre vingt ans podran prendre ambe elses que de cavalièrs françèses. S'an agut lo drèch de tornar en França , podran pas demorar que lo temps de la permession. .... Las femnas dels traïtes podon trobar los bens a las condicions de ren donar a l'espos. Las veusas gentilas dònas eiritièras ajent un castèl , podran pas se maridar entre sieis ans sens permission del comte (Simon) levat ambe los françèses. (lo famos esperit galès)
Es pas bèla la vida.
Una premièra dins l'istòria , que se vejèt pus endacòm mai. Uèi O òm tua o òm caça, mas aquò es vertadièrament la pròba de la grandor civilisatriça de la crestientat que sauvèt la civilisacion merce de la la barbaria per de chaples cirurgicals . L'epuracion etnica aquò's pas ren a costat .
Aici s'agis sonque de remplaçar sistematicament un baron indigène per un baron françès.
Dona Guirauda vos envèji al fons del vòstre potz un poton dels occitans vertadièrs.