La filha dins los faras
lèva la man .
Que para davant....
la filha que mira ;
per la pratica,
lèva la man
la nuèch e lo gèl
coma d'unas flaçadas,
de tressusor .
La luna e lo cèl
li fan plorar los uèlhs.
E lèva la man.
La filha nuda
lèva lo punh ,
après la luna roja.
Que monta davant.
Luna garrèla ...
Que fa aquí
A parar lo punh .
La filha nusa .
Luènh de l'enfant
sebelit de silenci.
Luènh.
Que son punh que se pare;
un martèl d'aram
cap a la nuèch .
sens degun al parcatge.
De la solesa.
La filha manja un pan de mèl
De creissents , e de chaudéls;
per se donar lo vam.
De para la cara.
A d'òmes vergonhós...
Lèu sòmi de s'adormir.
dins la calor tebesa,
De son nenon,
dins la cambra estequida.
Lo monde virarà , lo monde
Tala la ròda del solelh
gaitarà sas cambas magronèlas
Sas mans rufas.
L'escruma blanca de sos pòts .
De la veirina de l'autò,
Mas sap ela ...
En parant lo punh
Que l'òme que se sarra,
mai esclau qu'ela.
De cercar lo solaç.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire