Quand dintrèri dins la fenial , l'òme chucava lo sen de la femna.
Me'n anèri vergonhos sens comprendre ges, levat que devian far quicòm de mal.
Per s'amagar aital.
Puèi aprenguèri que la femna avia pichonat .
E que son nen visquèt sa corta vida, sai que, sens aver vist la lusor del solèlh.
Puèi saupèri que l'òme èra un vièlh acabat.
Mas un vièlh retirat curios.
Que se prepausava per descansar las peitrinas dolorosas.
Un mestièr fòrça agradiu.
mas que s'èra aroïnat de donar als paures.
Puèi capitèri de comprendre ;
Que la vida es malaisida de comprendre.
E que l'imatge d'un vièlh que chuca al sen d'una jova ;
Es benlèu tant onorable que la d'un nenon.
Que s'acranca a la popa.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire