Arser ausiguèri un bruch curios.
Coma me l'aconselhèt lo mètge ,
me levèri lèu per anar a la fenestra .
I avia un caval que manjava lo ridèl.
I diguèri: òla mas de que far ?
E li escampèri un ferrat plen d'aiga.
Alara parlèt lo caval. Un caval que parla en occitan imagina lo falord,
"Ton ostal crama" diguèt.
Mon ostal que crama , un caval que "me" parla OC
Per dire .
Sonèri lo medecin que cridèt:
"Golamas, tornatz sul pic al lièch ambe un termomètre al cuòl
Que siatz encara pintat de la vèlha..."
La vesina cridèt ela tanben: que "quitavi pas de li parlar coma un caval amb un accent occitan"
Son venguts me cercar per l'asile.
Me soi revirat un darrièr còp pel fenestron de l'ambulancia.
Le caval s'espetava de rire. Entre que l'infirmièr mormolhèt: "n'ai un confle
Tresen còp aquesta setmana que me rebali un falord que parla caval ambe l'accent occitan .
E ieu trobèri ren a respondre sonque : hihihihihi.
E totes los cavals foguèron d'accòrdi ambe ièu.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire