la reconeissença occitana

Podem soscar , somiar, o s'enrabiar, tant qu'òm vòl , del punt de vist de la reconeissanca occitana e l'aparament de la lenga , cal realisar, qu'auèi sem pas gaire mai avançats que fa 40 ans , aprèp l'ersa de la protèsta del Larzac e la mai granda del mès de mai 1968.
Amai i aguèt en 1980 una petiticion per l'occitan a la television qu'acampèt un brava molonas de senhaturas.
I a de segur , d'iniciativas , un fum d'activitats occitanas de pertot , i a un ostal d'occitania , de libres , de musicaires , de calendretas .
Mas cal ben reconeisser qu'aquò's ni mai ni mens , en tot cas pròcha de las annadas 80.
Podem constatar que i a pas cap de tele , que la lenga a l'escòla es ensenheda qu'a 1% de la joventut, que los occitanofònas vertadièrs desapareisson.
Per dire que son a mand de nos torcer.
Que l'Estat jacobin , que sia d'esquèrra (o çò que se dis d'esquèrra) o de drècha ( de mai en mai a drècha) sont en trin de nos escanar.
De tot biais i a un flic darrièr cada occitan , cada basc , cada còrse , cada breton ...... (lor doni un pichòt salud al passatge) e es pas la reconeissança de las lengas regionalas dins la constitucion que cambiarà quicòm, dins l'esprit de los, que menon la barca de l'Estat. Que per elses es pas qu'en semblant, que s'agis d'en primièr de ganhar de temps.
O cal dire , avem a far a d'unes fascites, que donon un boçin, sonque quora podon pas autrejar .
Aital sabem , far bèl briu, que sens television , auèi una lenga es condemnada. Ven invisible la lenga. I a l'escòla de segur , mas i a subretot la tele e l'emplèc public de la lenga. E la television nos las donaran quora la lenga serà quasi mòrta, o, quora las cadenas de tele seran tant nombrosas sul net, que de tot biais l'occitan sera negat al mitan.
Cò que cal comprendre, aquò's que pel poder franchimand es una corsa contra la mòstra, ganhar d'annadas, aprèp d'annadas , minutas secondas e oras, far que pauc a cha pauc i ajèsse pas pus de locutors occitans naturals o pas. Tot en contunhant de prèchar a l'estrangièr per la diversitat , en dubrissant de musèuscoma J Chirac pels pòbles Caribes desapareiguts. E quora serem d'un nivèl tant bas , alara benlè nos donaran quicòm, juste per dire, que totes avem causit lo françès, perque es la lenga pus bèla de la planèta . E mesme qu'ambe un governament d'esquèrre e amai vèrd arribarà, belèu que bastira de musèus , de monuments, e, per que pas, aurem una jornada del sovenir occitan. Alara per la fòrça del simbòl , sovenguèm nos de Mitterand montant a pe ambe una rosa los Camps Eliseencs , benlèu que forcaran los dròles d'aprendre una cançon en òc a l'escòla mairala en 2025. França es reina del simbòl. Trabalha fòrça dins lo simbòl.
Cal pas oblidar qu'a la fin de la guèrra d'Argeria , los jacobins franchimands , avian gaireben capitat de far creire als arabis indigenas, que parlavan pas pus qu'una mena de patoès bastard.
E mesme se cambia pas grand causa, juste per la luciditat, fasem un vòt:
Fasem tombar la masqueta de l'Estat françès e de totes los elegits jacobins d'esquèrre o de drècha .