Fasem la ronda...

Pichona filhona meuna, bela coma lo jorn, jos l'ersa de las flors. E rusada qu'es pas de creire.
Me trapa per la man per s'anar passejar, e, cor mai lèu que lo vent, mai lèu que lo perfum de las flors, o que la promessa d'amor a la nòvia.
Que sarra las mans de plaser, quand ven de m'amagar quicòm, per veire se o trobarai.
E pèi me canta de cançons de la calandreta.

Fasem la ronda.

La tèrra es redonda.

E tot lo monde va dansar...

Sabi pas se la mestressa li parlèt de la victòria d'Obama.
O de l'esper eterne dels òmes.
De viure liures e de far la ronda , coma d'unes pòbles quand dansan la sardana, sens se fintar la color de la pèl.