A la sorga frèsca al fond del valat,
Tre l'alba lèvada dins l'aire gelat,
Los aucèls que gaitan sens la devinhar,
I a pas que lo pastre a se desuèlhar.
Qu' a la quitia vila que faria son tren,
Sens que cap de monde li trova d'engenh
Praquò qu'un còp pause son agach estranh
Per que lo monde quite de far son caganh
Plegada sonque dins son buf d'argent.
Per sa pèl nusa voldriam tornar jovent.
Tornamai èstre nen per se sarrar al sen
De borrilhs davalon en amagant mos pas.
De que serviria de trapar las plumas .
Que volan dins los rais del solèlh levant.
Deman fara bel temps , aura pas cap d'alena
Per teisser de ren , a sos vestits de reina,
Qu'un aucèl vengue pas la velar, de son ala.
Sai qu'un matin divenc que me faria reial.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire