Paulin-Perbosc- Vent Terral

Consi tombèt amorosa Loisa Paulin. Consi lo lausenjèt Antonin. Amb gracia, permanéncia , se parlèron dusca la fin. Coma diguèt I Roqueta el l’aimava pas tant e voliá pas s’aventurar en tèrra desconeguda. Qu’ela l’aimava fa pas de dobte. Li parla dels « autres », de lor pichonesa e d’el tant linde de sa poesia . Amb sas alas de gigant, coma li disiá de longa. Li parlèt dels autres coma d’amoros qu’aimarian, d’èstre sol, de se retrovar tot sol per se fregar sonque l’esperit ,sus l’ iscla desèrta de lor literatura. Loisa quant faguèt d’esfòrç per s’enauçar dusca’l nivèl de sa pluma ? Perbòsc pareis tot saber de sa valor. A tant trabalhat per recaptar proverbis, contes , istòrias escalpradas a jamai per lo motle de la lenga del pòble. Aquò’s aital que grafinha lo quite Besson , copable d’aver retocat , aplechat las dichas popularas, de las aver mascanhadas.

Solide que Paulin fa la corse dels prémis, mas es pas la resulta de son amor prigond per Perbosc ?

Que ièu lo trobi fièr e coquin. Lo trobi mai pròche, tre que Loise qu’es çaquela , fòrça malauta jà , ven sa secretaria particulari. Tròbi qu’auriá pogut fa lo viatge de Realmont per l’aimar un pauc. Ela li parla mai d’ela . El se cala sus sa vida privada.

Vertat que Perbosc es un gigant . Mas dis qu’aura pas lo temps d’aprofechar sas estudias, e se servir de totes los aplechs que passa la nuèch a legir, estudiar, malaut e vièlh coma sa femna Suzana de santat pichona. Amolonèt la materia mas s’espaventa mantuns còps de la fugida del temps.

Dins un Gai Saber estampat aprèp la mòrt de Ros lo lemosin, li tira son capèl amb mesura . Lo trobi pas gaire generos ambe un òme que s’afrontèt al felibritge de Mistral, sus una question ponchuda de l’epòca : la de la gramatica.

D’unes passes los trobi crudèls totes dos, amb Alibert, Gayraud, Salvat, Estièu, Boussac, e d’autres que coneissi mal. E qu’aurian meritat d’èstre presentat. La guèrra faguèt son òbra e butèt pas los òmes a la generositat. La correspondéncia es gaireben tota en francés. Auriái aimat de legir en seguida los poèmas en rapòrt de las letras, mas en occitan. Per veire se Loisa seguissiá los consèlhs d’Antonin e el, los consèlhs de Loisa. Qu’èra pas possible sai que. Mas qu’aurià mostrar se Perbòsc badava Loisa tant qu’ela lo remirava ambe son amor de luènh.

Mas legiguèri lo libre en dos còps, pròva per ièu, qu’es plan interessant.

A mai, ara, me pren l’envèja de legir lors òbras d’Antonin, (que coneissi los contes erotics), e los de Loisa(qu’ai pas gaire legit) per de qué, ? avian rason de parlar aital, e que son benlèu los poètas majors del sègle vingt?

Pròva que Maria Lafranca , Gui Sengès e Jordi Blanc an fa un brave trabalh.