França : l'echèc democratica

Om sabia la réalitat de l'echec de la politica culturala etatica , las enganas messorguièras de l'assimilacion- integracion, a la mòda françèsa dempuèi lo rembalh de las banlegas, lo fracatge progressiu de l'économia ( que pèrd mille emplècs industrials cada jorn dempuèi la debuta de l'annada) , que la França fa pièger que los autres païses euròpencs comparables, mai de caumatge, mai de deficits, mens de creissença . Om sab ara que l'INSEE revèrta lo flautaïre encantador de l'Inda , capable de domdar las sèrps perilhos , que capitèt d'annadas d'amagar, darrièr la tuba dels chifres, e dels rasonaments, la baissa tarrible del "poder de crompar".
Resta que l'ensalada i compren pus ren ela qu'ara se confla de costar dos còps son prètz de l'an 2000 , lo del passatge al divenc Euro, alara que las pensions an près de mejana 1,2% l'an ... Merce Fabius. Mercé Chirac. Merce patron. Om vei consi la França trastolèja per ensatjar de copiar , sos mèstres oficials anglò-saxons L'Angleterra de Blair, los USA de Bush.
La resulta per çò que ne pòdi ausir al ras de tèrra onte soi tancat : es que venon nombroses a Ranguèlhl los subjèctes British de sa reiala majestat,.... per se far sonhar . Come disem : cal n'aprofechar tant que dura, que durara pas qu'un temps, e lo temps se clava que ven lo de trabalhar a l'americana.
Los Angleses an rason : avem pas sauput prendre lo viratge libéral nosautres e dire qu' elses son a boca de se'n tornar, çò que fa que serem totjorn dins lo ziga mentre que los autres passaran lo zaga. E elses an l'engenh per se trobar de solucions de replècs, coma per exemple se far operar ont es encara possible d'o far a gratis... Pòble intelligent...
Que volètz: òm pòd pas causir de donar 15 del cent de mai cad' an als amics borsicotaires dels fons de pension ... vojar a plenas ponhs d'argent als rics ( 15 millards d'euro de remèsa fiscala a la debuta del mandat de Nicolas 1er) paures que d'unes gausan pas d'anar cercar de chècs al Tresaur de mai de 50000 euro, non pas per vergonha mas de paur de trapar al cuòl un contraròtle fical) e de cercar coma Diogèna, pas sonque un òme, mas 8 millards pels carrièras ambe un traça de calhèl...
Aqui jos i a un article del Novèl Observator fòrça instructiu.
Pana culturala, pana economica, pana spirituala.
Es pas agradable d'o dire; mas la França es tanben en pana de democracia. Lo pieger es que s'enfanga dins sa sanha ambe lo sorire clar dels inocents, en se gausant encara de donar de leiçons de democracia al demai de la planèta.
Tres ans per dubrir una escòla mairala. Un an per remplaçar un mèstre malauta alara que n'i a un dins lo meteis vilatge. Parlem pas d'una rota , d'un cinema, que l'avem viscut aici a Mureth... E qu'es pas prèp d'èstre comandat e sinhat . Tot aquò monta a Paris. E i a un grand Manito per decidar. Per exemple es lo Rocard , (qu'ara prècha per la decentralisacion democratica), que causiguèt lo plan per l'autòrota que va de Vilafranca a Pàmias . Una capitada pels Tolosencs non? Ne'n resulta que cal tornar metre d'argent per alargar la RN20 que demòra tròp estrècha pel trafic...
L'elegit comunal, despartamental a pas gaire de poder. Li cal un bon telefona, son aplech principal, e un fum de relacions a Paris se ne'n tròba. Lo mond l'an plan comprès. Solide que lo cap mèstre es totjorn lo jos prefet, lo prefet e lo ministre. Aici tot lo mond sabon qu'un bon elegit es subretot d'en primièr, un conse que coneis plan los òmes dels ministèris a Paris...
Coma es dich dins aquèste article (ci jos). L'Estat vodèt dètz còps mai d'argent pel Metrò que per l'industrialisacion de la Bretanha. L'estat construsiguèt totes los musèus importants a Paris. Per la copa del monde de rudbi , de fot los toristas estatjavan a Paris onte se debanèron los pus grands matches...
Ambe la decentralisacion mancada , l'Estat que pompèt entre 8 sègles, las ressorgas per la capitala diguèt un bèl jorn, a las regions : " a vos de jogar" levat que dins aquel esquème 95% de las ressorgas son ja geladas , utilisadas o atribuidas . L'elegit françès demòra pas qu'un quistaire de fons empescat mème de ne'n trapar al nivèl euròpenc (coma las regions, d'Espanha, de Grèçia , de Portugal, d'Italia, d'Irlanda.....) per la lentor d'un Estat que supòrta mal d'èstre despoderat, e que risca pas de nos portar solaç.

Les provinciaux secouent Paris, Décentralisation